سادات به خاطر انتسابشان به پیامبراکرم(ص) همواره در جامعه اسلامی مورد احترام عموم مردم قرار می گرفتند و در نزد مردم اعم از سنی و شیعه جدای از رفتار سیاسی حکومت ها از منزلت خاصی برخوردار بودند. با ظهور سلسله تیموری در ایران سادات در دوره تیمور از جایگاه و منزلت خاصی برخوردار گردیدند. در هر شهر دیار سادات از حملات سپاهیان تیموری در امان بودند. تیمور به سادات الطاف فراوان نمود و مورد نوازش وی قرار گرفتند. وی بزررگان سادات به دربار خویش فراخواند و برخی مناصب دینی به مانند صدارات و نقابت و قضاوت برعهده آنان قرار می گرفت. راه یابی سادات به دربار تیمور باعث گردید تا آنان از منزلت فراوانی برخوردار گردند. پس از تیمور سادات جایگاه و اقتدار خویش را به اندازه ای از دست دادند، اما برخی از حاکمان تیموری چون شاهرخ و سلطان حسین در ادامه سیره و سلوک تیمور، سادات را مورد توجه و الطاف خویش قرار دادند و در امور دربار از آنان بهره می جستند.حضور سادات در دربار تیموریان باعث شد تا برخی از شیعیان دست به تکاپوهای بزنند که برآیند آن گسترش و رشد تشیع در ایران گردید. این پژوهش سعی دارد به روش توصیفی تحلیلی و رویکردی تاریخی با تکیه برمطالعات کتابخانه‌ای، نقش سادات را در گسترش تشیع، وظایف و پیامدهای عملکرد آن‌ها را در دورۀ تیموری بررسی کند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که سادات با برقراری مناسبات و همگرایی با حاکمان سیاسی تیموری و جلب حمایت آن ها، شرایط ترویج آیین تشیع را فراهم کردند. پرونده مقاله