منطقة مریوان به ‌دلیل دارابودن تعداد بسیار زیادی گورستان‌های خمره‌ای، ‌‌‌جهت مطالعات باستان‌شناسی این نوع از سنت تدفینی در دوران‌های مختلف تاریخی بسیار حائز اهمیت است. از طرفی، ‌‌‌تمام این منطقه در معرض حجم وسیعی از آسیب‌های انسانی و طبیعی قرار داشته و دارد؛ نکته‌ای که تاکنون توجه چندانی به آن نشده و در عین‌ حال این پرسش را مطرح می‌کند که دلیل یا دلایل چنین حجم عظیمی از آسیب در این محوطه‌ها چیست؟ در راستای پاسخ به این پرسش، ‌‌‌ابتدا به‌ بررسی شواهد آسیب‌دیده و عوامل آسیب‌زا در سایت زردویان پرداخته شده و سپس با توسل به رویکردی بین رشته‌ای به ‌منظور ارزیابی عوامل مؤثر بر تخریب محوطه، ‌‌‌از شواهد و اطلاعات ژئومورفولوژی، ‌‌‌اقلیمی، ‌‌‌زمین‌شناسی و همچنین تصاویر راداری سنتینل ۱ استفاده شده است. نتایج ارزیابی‌ها، ‌‌‌بیانگر آن است که با توجه به‌ وضعیت ژئومورفولوژیکی منطقه، ‌‌‌حرکات دامنه‌ای پیوسته و آرام سبب واردآوردن فشار به‌ خمره‌ها و حرکت در جهت شیب، ‌‌‌تخریب و حتی واژگونی آن‌ها شده است؛ همچنین با توجه به ‌وضعیت اقلیمی منطقه، ‌‌‌پدیده کریوکلاستی باعث فرسایش خمره‌هایی شده است که نزدیک‌تر به‌ سطح بوده‌اند. افزون بر این، ‌‌‌نتایج به ‌دست ‌آمده از روش تداخل‌سنجی راداری و روش سری زمانی SBAS‌ نیز مشخص نمود که محدودة مطالعاتی در طی دوره زمانی ۲ ساله، ‌‌‌بین ۷/۶ تا ۸/۴۳ میلی‌متر فرونشست داشته است که این میزان در بلندمدت می‌تواند بسیار قابل ‌توجه باشد و تأثیر مستقیمی در آسیب‌پذیری محوطه نهاده باشد. پرونده مقاله