چکیده نماتود مولد زخم ریشه‌ چای Pratylenchus loosi ، مهم‌ترین عامل خسارت‌زای چای در ایران و جهان است. این پژوهش، با هدف بررسی کارائی اصلاح‌کننده‌های آلی نماتودکش در سطح آلوده به عامل بیماری با جمعیت بالاتر از آستانه خسارت و با چهار تیمار در سه تکرار در قالب طرح آماری پایه بلوک‌های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات چای شهید افتخاری فشالم از توابع شهرستان فومن دراستان گیلان به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که در محیط آلوده به بیماری با جمعیت بالاتر از آستانه خسارت، تنها در شاخص درصد رطوبت، تیمار ضایعات توتون با 93/71% بهترین تیمار بود و در شاخص‌های کمی از قبیل جمعیت نماتود در خاک و ریشه در محیط آلوده به p . loosi، تیمار نیمارین یا عصاره گیاه چریش بیشترین تأثیر را نشان داد. در شاخص عملکرد برگ سبز، در میان تیمارها تفاوت آماری ملاحظه نشد، اما نسبت به شاهد آلوده (بدون اصلاح کننده) افزایش عملکرد مشاهده گردید. نتایج به ‌دست آمده در این تحقیق نشان داد که استفاده از نیمارین و ضایعات توتون می‌تواند علاوه بر کاهش جمعیت نماتود در خاک و ریشه، تا حدودی شاخص‌های کیفی را هم بهبود بخشیده و به‌عنوان یک عامل مهم زیستی در مدیریت نماتود مذکور به‌کار گرفته شوند. پرونده مقاله