هدف:امروزه با توجه به پیشرفت فن‌اوری، کاربران رایانه بیشتر از سایر کارمندان در هر سازمان مستعد ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی هستند. وجود رابطه بین اختلالات اسـکلتی-عـضلانی بـه ویژه درد ناحیه کمر و حالت بدنی نشسته در مشاغل، مورد تایید قرار گرفته است.لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی و وضعیت ارگونومیک محل کار با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی زنان کاربر رایانه دانشگاه آزاد اسلامی شهر رشت بود.روش: پژوهش ﺣﺎﺿﺮ ﻳﻚ تحقیق ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ-ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ از نوع مقطعی ﺑﻮد ﻛﻪ با همکاری 39 کارمند زن دانشگاه آزاد اسلامی رشت انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه بود. به منظور ارزیابی متغیرهای سطح فعالیت بدنی، ارگونومی محیط کار و شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی آزمودنی‌ها به ترتیب از پرسشنامه فعالیت بدنی بک (BPAQ)، ارزیابی سریع تنش اداری (ROSA) و پرسشنامه نوردیک استفاده شد. پس از گردآوری اطلاعات، ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ داده‌ها با استفاده از ﻧﺮم‌اﻓﺰار آﻣﺎری SPSS نسخه 24 و از طریق آزمون‌های آماری کای اسکوئر انجام شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین فعالیت بدنی با اختلالات اسکلتی-عضلانی رابطه معنی‌داری وجود نداشت (0.05˃ p)؛ ولی بین ارگونومی محیط کار آزمودنی‌ها و اختلالات اسکلتی- عضلانی رابطه معنی داری مشاهده شد (0.05≥p). آزمودنی‌هایی که امتیاز آن‌ها در ارزیابی ROSA در نواحی هشدار و ضرورت مداخله ارگونومیک بود، اختلال اسکلتی- عضلانی گزارش کردند. نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت بدنی مانع از بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی کاربران رایانه نمی‌شود و وضعیت ارگونومیک در محیط کار نقش اصلی در شیوع این اختلالات ایفا می‌کند. پرونده مقاله

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق، مطالعۀ تأثیر ترتیب اجرای تمرینات موازی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، شاخص خستگی و اجرای مهارت اسپک در دختران والیبالیست بود.مواد و روش ها: 36 زن والیبالیست (میانگین سن 53/1 ± 63/27 سال، شاخص توده بدن 73/1 ± 07/20 کیلوگرم بر متر مربع) در 3 گروه 12 نفری شامل گروه قدرتی استقامتی، گروه استقامتی قدرتی و گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. در تحقیق حاضر هر دو گروه تجربی، به مدت هشت هفته برنامه های تمرینی خود را سه جلسه در هفته اجرا نمودند. برای مقایسه نتایج از آزمون آماری t همبسته، آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0P< استفاده شد. نتایج: یافته‌های تحقیق تفاوت معنی‌داری در شاخص‌های آمادگی هوازی، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی، توان اندام تحتانی، چابکی، شاخص خستگی و مهارت اسپک پرشی هر دو گروه تجربی در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون نشان می دهد(001/0>p). تفاوت معنی داری در بین دو گروه تجربی در متغیرهای تحقیق مشاهده نشد(05/0P<).نتیجه گیری: بدین ترتیب نتیجه گرفته می‌شود که ترتیب اجرای تمرینات موازی در والیبالیست‌ها باعث بروز تفاوت معنی‌دار در شاخص‌های اندازه‌گیری شده بین دو گروه تجربی نشد هرچند که تمامی متغیرها با بهبودی معنی‌داری همراه است. پرونده مقاله