در ساختارگرایی از نظریة زبانی در زمینة موضوعات و فعالیت‌های غیرزبانی استفاده می‌شود. روایت-شناسی یکی از جنبه‌های موفقیت ساختارگرایانْ محسوب می‌شود. یک تحلیل ساختارگرا با بررسی عناصر روایی و قوانین ترکیب آن ساختار حاکم بر اشکال روایی را مشخص می‌کند. روایت و کیفیت آن از دید نظریه‌پرداز ادبی فرانسه، رولان بارت مبتنی بر سه عنصر کارکرد، کنش و روایت است. در این میان، آثار روایی شاعر و عارف پارسی‌زبان هند، امیر خسرو دهلوی از جمله مجنون و لیلی را می‌توان با کمک نظریه‌های جدید نقد مانند نظریة مذکور بارت بررسی و تحلیل کرد. در این مقاله که با روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد روایت‌شناختی انجام شده، از نظریة رولان بارت در بعد کارکرد به منظور مطالعة منظومة مجنون و لیلی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که اثر امیرخسرو دهلوی قابلیت تطبیق با نظریة بارت را دارد و این مطابقت مفاهیم نهفته در متن و زیبایی‌های آن را نمایان‌تر می‌کند. در منظومة روایی مجنون و لیلی دو کارکرد عمدة توزیعی – خود شامل بنیادین و کنشیار- و ترکیبی، به یاری هم متن کاملی را شکل می‌دهند. در داستان این شعر سیزده پی‌رفت با کارکرد بنیادین یا هسته‌ای حضور دارند که عبارتند از: تولد قیس(مجنون)، رفتن قیس(مجنون) به مکتبخانه، عشق قیس(مجنون) و لیلی، برملا