چکیدهپژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی وجودی بر تجربه و ادراک رنج، تنظیم هیجان و شادکامی در بیماران مبتلا به میگرن انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را همه بیماران میگرنی شهرستان گناوه از شهریور سال 1395 تا فروردین سال 1397 تشکیل داد. از این بیماران تعداد 40 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان گروهی وجودی و گروه گواه گمارده شدند. درمان گروهی وجودی در گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقه‌ای در هر هفته یک جلسه برگزار گردید و در این مدت گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل، مقیاس تجربه و ادراک رنج اسکالز و همکاران (2010)، پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرجیل و لو (1990) بودند. برای تجزیه و تحلیل یافته-های پژوهش از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 در نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 25 اجرا شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس حاکی از کاهش معنادار ادراک رنج و همچنین افزایش معنادار تنظیم هیجان و شادکامی در نسبت به گروه کنترل بود و این اثربخشی در مرحله پیگیری هم ادامه داشت (001/0p <). با توجه به نتایج پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان گروهی وجودی در کاهش ادارک رنج، افزایش شادکامی و بهبود تنظیم هیجانی بیماران مبتلا به میگرن مؤثر است و می‌توان در راستای بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان این بیماران از درمان‌ استفاده کرد. پرونده مقاله