فالگیری یک سازه یا نوعی تولید اجتماعی و فرهنگی است که از گذشته تا کنون در جوامع وجود داشته است و در هر دوره متناسب با شرایط خاص تاریخی و اجتماعی همان دوره برای این پدیده معنا و کارکرد خاصی وجود داشته است. فالگیری امری محلی یا مختص به ایران نبوده، بلکه ماهیت جهانی به خود گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های دلبستگی و حمایت اجتماعی ادراک شده در افراد مراجعه کننده و غیر مراجعه کننده به فالگیر انجام شد. طرح پژوهش از نوع علی مقایسه ای و جامعه پژوهش شامل افراد مراجعه کننده به فالگیر در سال 1398 در شهر شیراز بود. حجم نمونه ۱۰۰ نفر شامل افراد غیرمراجعه کننده و مراجعه کننده به فالگیر بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل دو پرسشنامه مقیاس دلبستگی بزرگسال (هازن و شیور، 1987) و حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکاران،1988) بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره حاکی از آن بود که تفاوت میزان سبک های دلبستگی و حمایت اجتماعی بین گروه های مورد پژوهش، معنی دار بود. از میان ابعاد سبک های دلبستگی تفاوت دلبستگی اجتنابی، دلبستگی دوسوگرا بین گروه های مورد پژوهش معنادار بود. نتایج نشان داد تفاوت نمرات حمایت اجتماعی خانواده و حمایت اجتماعی دیگران بین گروه های مورد پژوهش معنادار بود. بنابراین می توان بیان داشت که سبک های دلبستگی و حمایت اجتماعی ادراک شده نقش موثری در مراجعه به فالگیر دارند و توجه به این دو متغیر به لحاظ تربیتی و بالینی اهمیت دارد. پرونده مقاله