گوجه فرنگی دارای واریته های بسیار زیادی است که از نظر رشد گیاه، کیفیت و شکل میوه و دیگر صفات با یکدیگر متفاوتند. به منظور بررسی تنوع مورفولوژیکی-زراعی برخی از ارقام گوجه فرنگی در منطقه خاش، آزمایشی به صورت بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار و ده رقم شامل اورابانا، رد کلود، رد تاپ، روت جرز، وسترن رد، سانسید، ریو گراند اس، دلبا، تی وی و پتو پراید در شهرستان خاش اجرا شد. در پایان آزمایش صفاتی همچون تعداد میوه در هر بوته، متوسط وزن میوه، قطر میوه، عملکرد نهایی، بیوماس، شاخص برداشت، حجم آب میوه، وزن خشک میوه، مواد جامد محلول کل، اسیدیته و ویتامین ث به عنوان صفات مورفولوژیکی زراعی مورد بررسی قرار گرفتند. در پایان آزمایش و پس از تجزیه‌های متعدد مشخص شد که ارقام هیبرید تی‌وی و دلبا و رقم اورابانا دارای بیشترین عملکرد محصول بوده و مناسب کشت در منطقه خاش می‌باشند. همچنین تجزیه کلاستر داده‌ها نیز نشان داد که 3 رقم در گروه A، 5 رقم در گروه B و دو رقم در گروه C جای گرفتند. این گروه‌بندی نشان داد که تنوع ژنتیکی از الگوی معنی‌داری پیروی می‌کند چرا که ارقامی با عملکرد بهتر و نزدیک به هم در گروه‌های مشابه قرار گرفتند. در نتایج به دست آمده از رگرسیون گام به گام صفت تعداد میوه در بوته، اولین صفتی بود که وارد مدل رگرسیونی شد و صفات بعدی به ترتیب عبارت از وزن میوه و قطر میوه بودند که وارد مدل رگرسیونی شدند و سایر تغییرات عملکرد را توجیه نمودند. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پایداری عملکرد اکوتیپ‌های عدس در استان قزوین، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های تصادفی در شش تاریخ کاشت (محیط) با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات حفاظت خاک و آب دانشگاه تهران در اراضی دیم کوهین به اجرا درآمد. نتایج تجزیه واریانس مرکب اختلاف معنی‌داری بین محیط‌ها، ژنوتیپ‌ها و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. تجزیة اثرات اصلی افزایشی و اثرات متقابل ضرب پذیر(AMMI) نشان داد که عملکرد دانة ژنوتیپ‌های عدس تحت‌تأثیر بخش محیطی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط قرار دارد .در تجزیه‌امی از مجموع مربعات کل8/55 درصد به‌وسیله اثرات محیط، ۲۷ درصد به‌وسیله اثرات ژنوتیپی و ۲/۱۷ درصد به‌وسیله اثر متقابل ژنوتیپ × محیط توجیه شدند. در روش امی ژنوتیپ FILIP 2003-9L با داشتن عملکرد نسبی مطلوب و کمترین برآورد ارزش پایداری(ASV) به‌عنوان پایدارترین ژنوتیپ و سبز پردیس با بهترین عملکرد و بیشترین برآورد ارزش پایداری به‌عنوان ناپایدارترین ژنوتیپ معرفی گردیدند. در بررسی بای پلات مدل امی ژنوتیپ FILIP 2003-9L با عملکرد مطلوب و مقدار IPCA1 پائین، پایداری عمومی در کلیه شرایط و ژنوتیپ سبز پردیس با بیشترین IPCA1 ، سازگاری خصوصی خوبی را با کشت پائیزه نشان داد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تأثیر هیومیک اسید بر عملکرد کمی و کیفی خاکشیر تحت شرایط مختلف تنش خشکی آزمایشی به‌صورت کرت های خردشده بر پایه بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی واحد شهر قدس انجام شد. عامل اصلی آبیاری در 3 سطح شامل: آبیاری نرمال، تنش ملایم و تنش شدید در کرت های اصلی و عامل فرعی هیومیک اسید در 3 سطح شامل: عدم مصرف، 100 میلی گرم در لیتر، 200 میلی گرم در لیتر محلول‌پاشی با هیومیک اسید در کرت های فرعی بود. تجزیه واریانس نشان داد که اثرات اصلی سطوح آبیاری و هیومیک اسید و اثر متقابل آن‌ها معنی دار بودند. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار 200 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید در شرایط آبیاری نرمال اتفاق افتاد. نتایج بیانگر این بود که در کلیه سطوح آبیاری افزایش مصرف هیومیک اسید منجر به افزایش عملکرد دانه گردید، به‌طوری‌که در شرایط آبیاری نرمال و تنش ملایم کمترین اختلاف بین سطوح هیومیک اسید و در شرایط تنش شدید بیشترین اختلاف بین سطوح هیومیک اسید قابل‌مشاهده بود. بدین معنی که هیومیک اسید در کاهش اثرات تنش خشکی بیشترین تأثیر را نسبت به سطوح دیگر آبیاری (تنش ملایم و آبیاری نرمال) نشان داد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پایداری عملکرد اکوتیپ‌های عدس در استان قزوین، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های تصادفی در شش تاریخ کاشت با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات حفاظت خاک و آب دانشگاه تهران در اراضی دیم کوهین به اجرا در آمد نتایج تجزیه واریانس مرکب اختلاف معنی‌داری بین محیط‌ها، ژنوتیپ‌ها و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. نتایج تجزیه آماره های پارامتری نشان داد که در روش ابرهارت و راسل ژنوتیپ سبز پردیس با بیشترین عملکرد و شیب‌خط دارای سازگاری خاص به کشت پائیزه و ژنوتیپ FILIP 2004-31L با شیب‌خط نزدیک به یک، ژنوتیپ مطلوب بودند. بر اساس اکوالانس ریک و واریانس پایداری شوکلا، ژنوتیپ FILIP 2004-31L پایدارترین و سبز پردیس ناپایدارترین ژنوتیپ بوددند. برطبق پارامترهای پلیستد پیتر سونθᵢ ژنوتیپ‌های7،14،5و 6 با داشتن کمترین میزان θᵢپایدارترند و ازنظر پارامتر پلیستد θ₍ᵢ₎ و ژنوتیپ‌های 7،14، 5 و 6 با داشتن بیشترین میزان واریانس GE پایدارترند. همچنین ازنظر پارامتر فرانسیس و کاننبرگ CVi ژنوتیپ‌هایی با مقدار پایین ضریب تغییرات واریانس محیطی (EV) و متوسط عملکرد بالا مطلوب ترین به نظر می‎رسند. ژنوتیپ‌های 4،1 و8 پایدارترند. در مجموع ژنوتیپ 7 با داشتن انحراف رگرسیون پایین bi=1.04، اکوالانس ریک (Wi2)، و اریانس محیطی رومرو، پلستید پیترسونθᵢ پایین و عملکرد مطلوب نسبی به‌عنوان ژنوتیپ پایدار محسوب می‌گردد. پرونده مقاله