توسعه ی حقوق بین الملل مستلزم همکاری دولت ها و دیگر اعضای جامعه ی بین المللی بوده و برای این منظور می بایست به نظر تمام اعضای بین المللی اعم از کشورهای توسعه یافته و جهان سوم توجه گردد . لذا تعیین قواعد بین المللی نیز حائز همین موضوع بوده و به پذیرش تمام کشورهای جهان و اجرایی شدن از سمت تمام اعضای بین المللی نیاز دارد . اما یکجانبه گرایی در عرصه ی بین المللی با توجه به سودجویی و منفعت طلبی برخی قدرت ها مانع از این امر بوده و بنابراین قدرت گرایی بر مساوات حقوقی غالب می گردد . در چنین شرایطی کشورهای توسعه یافته و ابرقدرت بنابر قدرت نظامی یا صنعتی خویش از اجرای برخی قواعد بین المللی سر باز زده و به قاعده یازی و هنجار سازی یکسویه دست می زنند . این امر از توسعه ی حقوق بین الملل پیشگیری نموده و پیامدهای زیادی بر توسعه ی حقوق بین الملل دارد .بنابراین قصد ما از نگارش مقاله ی حاضر تبیین پیامدهای یکجانبه گرایی بر توسعه ی حقوق بین الملل بر اساس قواعد حقوق بین الملل و معاهدات قانون ساز بین المللی است . روش تحقیق کتابخانه ای بوده و به صورت توصیفی- تحلیلی انجام می گیرد . یکجانبه گرایی زاییده ی سودجویی قدرت هاست که اگر اینگونه نبود جهان به مساوات میرسید اما فطرت قدرت طلبی در جهان افسار جنگ و کشتار در دست گرفته است و عملا حقوق در برخی مواقع بازیچه ی دست ابرقدرت هاست و با دیدگاه های یک سویه قواعد حقوقی را بر اساس منفعت خود طراحی می کنند. یکجانبه گرایی خاصه ی رفتار کشورهایی است که از عمل کردن به قواعد بین المللی مطلوب سرباز می زنند و به دنبال راهی برای تامین منفعت شخصی هستند و منفعلت ملی را به منفعت چهانی ترجیح می دهند و در اکتر مواقع سیاست را بر حقوق ارجح می دانند. این امر تاثیر منفی بر تکامل حقوق بین الملل و قواعد بین المللی دارد و اجازه نمیدهد حاکمیت بین المللی قانون استقرا یابد. یکجانبه گرایی به طور کلی مانع توسعه ی حقوق بین الملل است . پرونده مقاله