پژوهش حاضر با هدف تعیین قدرت تبیین مؤلفه‌های به‌دست‌آمده در برنامه درسی دانشجو می‌باشد. این مطالعه از حیث نوع بنیادی، از حیث رویکرد، توصیفی و از نوع طرح‌های آمیخته اکتشافی است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه بازپاسخ با هشت نفر از صاحب‌نظران حوزه تعلیم و تربیت در دانشگاه تهران در بخش کیفی؛ و پرسشنامة استخراج شده از نتایج مصاحبه در بخش کمی است که در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی به‌منظور تأیید و رتبه‌بندی مؤلفه‌های مربوط به ویژگی‌های دانشجویان اجرا شد. در بخش کیفی به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش سه مرحله‌ای اشتراوس و کوربن (1990) و در بخش کمی از تحلیل ساختار تأییدی و آزمون فریدمن استفاده شد. بر اساس 100 مشاهده جمع‌آوری شده، چارچوب نظری با استفاده از نرم‌افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نرمال نبودن داده‌ها، از روش GLS جهت برآورد پارامترها استفاده گردید. درمجموع چهار مؤلفه محوری از مصاحبه‌های انجام گرفته به دست آمدند که عبارت‌اند از: ویژگی‌های برنامه‌درسی دانشجو؛ عناصر اصلی آن شامل دانشجو، استاد و سازمان؛ مراحل شکل‌گیری شامل عوامل زمینه‌ای و عوامل محرک؛ و موانع و چالش‌های شکل‌گیری این برنامه‌درسی. پرونده مقاله