هدف این پژوهش بررسی رابطه علّی سرسختی روان‌شناختی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با بهزیستی روان‌شناختی و نقش میانجی‌گر ترس از ابتلا به کرونا و اضطراب کرونا در دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس و دانشجویان فاقد سابقه ابتلا بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1400-1399 بود. از این جامعه، 250 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس‌های سرسختی روان-شناختی کیامرثی و همکاران (1377)، حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمت و همکاران (1990)، ترس از بیماری کروناویروس ویسی و همکاران (1399)، اضطراب بیماری کرونا علی‌پور و همکاران (1398) و بهزیستی روان‌شناختی ریف و کیز (1995) بود. بررسی برازش الگوی پیشنهادی پژوهش با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با کمک نرم‌افزار AMOS-24 انجام گرفت. اثرات غیرمستقیم نیز با استفاده از روش بوت استراپ بررسی شد. همچنین، مقایسه الگو بین دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس و دانشجویان فاقد سابقه ابتلا، با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری چندگروهی در نرم‌افزار AMOS-24 انجام شد. نتایج نشان داد که سرسختی روان‌شناختی، حمایت اجتماعی ادراک‌شده، ترس از ابتلا به کرونا و اضطراب کرونا تأثیر مستقیمی بر بهزیستی روان‌شناختی دارند (05/0p<). همچنین، یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که اضطراب کرونا میانجی‌گر رابطه بین سرسختی روان-شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بود (05/0p<). در نهایت، نتایج نشان داد که مسیر اضطراب کرونا به بهزیستی روان‌شناختی در دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس قوی‌تر از دانشجویان فاقد سابقه ابتلا به کروناویروس است (05/0p<). در مجموع، با توجه به یافته‌های این پژوهش، اضطراب و ترس از بیماری مانند کروناویروس از عوامل اثرگذار بر بهزیستی روان‌شناختی هستند، اما ویژگی‌های مثبتی مانند سرسختی روان‌شناختی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده نیز از عوامل مهم اثرگذار بر سلامت و بهزیستی روانی افراد هستند. پرونده مقاله