این پژوهش با هدف بررسی رابطۀ تنهایی با رضایت از زندگی با میانجی گری عزت نفس و حمایت اجتماعی ادراک شده صورت گرفت. طرح پژوهش رابطه‌ای از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. این پژوهش با حضور 153 دانش‌ آموز به روش نمونه گیری در دسترس از بین دانش آموزان دختر کلاس های هفتم تا نهم (متوسطۀ اول) شهر اراک انجام شد. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامۀ احساس تنهایی (LQ)، مقیاس چند بعدی ادراک حمایت اجتماعی (MSPSS)، پرسش نامۀ رضایت از زندگی (SWLS)، پرسش نامۀ اعتماد به نفس روزنبرگ و برای بررسی فرضیه های پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. برای بررسی برازش مدل، مقادیر پایایی ترکیبی (CR)، آلفای کرونباخ و میانگین واریانس های خروجی (AVE) گزارش شدند که حکایت از پایایی مناسب مدل داشتند. در مدل معادلات ساختاری، رابطۀ مستقیم تنهایی با رضایت از زندگی تأیید نشد؛ بنابراین عزت نفس و حمایت اجتماعی، نقش میانجی چندگانۀ کاملی را در رابطۀ تنهایی با رضایت از زندگی در مدل معادلات ساختاری ایفا می کنند (01/0p<). پرونده مقاله