هدف: این پژوهش با هدف شناسایی اثربخشی آموزش خلاقیت با استفاده از لگو بر تنظیم هیجان و تنظیم شناختی هیجان کودکان تیزهوش انجام گرفت. روش: روش تحقیق در این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس-آزمون با یک گروه آموزشی و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان 4 تا 5 سال می‌باشد که در سال تحصیلی 98 –1397در مرکز لگوی آموزشی شهر تهران بودند. بدین منظور، تعداد 30 نفر از کودکان، به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار داده شدند. ابزار پژوهش شامل سیاهة تنظیم هیجان (شیلد و کیکتی، 1998)، پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (گراس و جان، 2003) و مقیاس هوش استنفورد بینه (روید، 2003) بود. گروه آزمایش در 12 جلسة 60 دقیقه‌ای تحت آموزش خلاقیت با استفاده از لگو قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس آنکوا تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش خلاقیت با استفاده از لگو تاثیر معناداری بر خرده‌مقیاس‌های تنظیم هیجان (تنظیم هیجان و بی ثباتی هیجانی) کودکان تیزهوش داشت (01/0p <). اما این تاثیر بر خرده‌مقیاس‌های تنظیم شناختی هیجان (منبع بیانی و ارزیابی مجدد شناختی) معنادار نبود (01/0P>). نتیجه‌گیری: بنابراین پیشنهاد می‌شود مشاوران و درمانگران برای بهبود تنظیم هیجان کودکان تیزهوش از روش آموزشی خلاقیت با استفاده از لگو استفاده نمایند. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر بازی‌های ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو بر تاب‌آوری کودکان کم‌توجه و بیش‌فعال انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه آموزشی و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان 7 تا 9 سال می‌باشند که در سال تحصیلی 98 –1397 در مرکز توان‌بخشی جلایی‌پور شهر تهران بودند. بدین منظور، تعداد 30 نفر از کودکان، به شیوه نمونه‌گیری هدفمند و به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار داده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب‌آوری کودکان (مرل، 2008) بود. گروه آزمایش در 16 جلسة 60 دقیقه‌ای تحت آموزش بازی‌های ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازی‌های ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو تاثیر معناداری بر تاب‌آوری و خرده‌مقیاس‌های (خودتنظیمی، توانمندی اجتماعی و مسئولیت‌پذیری) کودکان کم‌توجه و بیش‌فعال داشت (01/0p <). اما این تاثیر بر خرده‌مقیاس (همدلی) معنادار نبود (01/0P>). بر اساس یافته‌های به دست آمده می‌توان نتیجه‌گیری نمود که آموزش بازی‌های ساختاریافته خانواده محور با استفاده از لگو موجب بهبود تاب‌آوری در کودکان کم‌توجه و بیش‌فعال می‌شود. لذا نهادهای خانواده و آموزشی و مراکز خدمات روان‌شناختی و مشاوره می‌توانند برای بهبود تاب‌آوری کودکان کم‌توجه و بیش‌فعال از این روش بهره‌مند شوند. پرونده مقاله