در تقسیم بندی پیکسل های تصویر سنجش از دور با استفاده از بخش بندی Watershed، مرزهای تصویر به خوبی آشکار نمی شوند. در این مقاله، یک الگوریتم خوشه بندی تصویر بر اساس بخش بندی Watershed و خوشه بندی Fuzzy C-Means ارائه شده است. روش کار به این صورت است که در ابتدا از الگوریتم Watershed برای بخش بندی تصویر حاصل از مجموع مشتق تصویر با تصویر اصلی استفاده می‌شود. مشتق گرفتن از تصویر موجب می‌شود مرزهای تصویر به خوبی آشکار شده و رویهم افتادگی بین مرزها رخ ندهد. پس از بخش بندی، برای ترکیب نواحی مشابه حاصل، از خوشه بندی Fuzzy C-Means استفاده می‌شود. در نهایت، به منظور بهبود نتایج خوشه بندی، یک ماتریس تقسیم بندی جدید نیز برای هر ناحیه از تصویر، با توجه به ویژگی‌های نواحی همسایه‌ی آن محاسبه می‌شود. با توجه به اینکه تصاویر سنجش از دور شامل یک سطح نویز بالا هستند، الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با الگوریتم Watershed رایج، توانایی بیشتری در مقابله با نویز دارد و لبه های تصویر بهتر نمایان می‌شوند. نتایج آزمایش روش پیشنهادی بر روی یک نمونه تصویر سنجش از دور، عملی بودن و کارایی الگوریتم پیشنهادی را نشان می‌دهد. پرونده مقاله

تفکیک پذیری بالا از معیار های سنجش عملکرد یک سامانه راداری است و تفکیک پذیری بالا با پهنای سیگنال کم ممکن می شود. برد رادار به انرژی ارسالی آن بستگی دارد. با استفاده از روش های فشرده سازی پالس می توان انرژی یک پالس پهن و تفکیک در برد متناظر با یک پالس باریک را به طور همزمان در اختیار داشت. مبنای کار رادار های فشرده سازی پالس بر اساس فیلتر منطبق و تابع خود همبستگی است. در رادار، اکوی بازگشتی از هدف در واقع نسخه ی تاخیر یافته زمانی یا شیفت داپلر یافته سیگنال ارسالی است. فیلتر منطبق بین سیگنال دریافتی و نسخه ی از کد ارسالی همبستگی می گیرد خروجی فیلتر منطبق علاوه برداشتن یک گلبرگ اصلی، شامل دنباله ای از گلبرگ های فرعی نیز است که این گلبرگ های فرعی موجب بالا رفتن احتمال هشدار غلط و یا پوشیده ماندن اهداف کوچک، در کنار اهداف بزرگ با سطح گلبرگ فرعی بالا می شود. فیلتر غیر منطبق با استفاده از ضرایب وزن دهی سطح گلبرگ های فرعی را کاهش می دهد ولی موجب افزایش طول فیلتر می شود.در این مقاله یک ساختار فیلتر موازی معرفی می شود که همزمان مزایای فیلتر منطبق و غیر منطبق را دارد. ود ر سناریو تعریف شده اهداف ثابت توانست ضمن کاهش سطح گلبرگ فرعی به میزان dB2/12 بازه حضور گلبرگ فرعی را نیز به یک چهارم تقلیل دهد . پرونده مقاله

در شبکه های رادیوشناختی، کاربرهای شناختگر امکان استفاده از طیف های مجوزدار، که به کاربران اولیه تخصیص داده شده است را دارند. ولی با توجه به اینکه کاربران اولیه در دسترسی به طیف اولویت دارند، کاربران شناختگر نباید برای آن‌ها تداخل مخرب تولید کنند. در جهت رسیدن به این هدف، تخصیص توان ارسالی کاربرهای شناختگر مسئله ای مهم است. در این مقاله ما تخصیص بهینه توان برای دست یابی به بیشترین نرخ انتقال داده در یک شبکه رادیوشناختی دو کاربره ‌ با ارسال داده‌ی مستقیم و به کمک رله با راهبرد تقویت و گسیل را بررسی می‌کنیم. ابتدا مسئله حداکثر نرخ مجموع را با توجه به محدودیت های تداخل با شبکه اولیه بررسی می‌کنیم، سپس مسئله را از نظر ریاضی تحلیل می‌کنیم. شبیه سازی مسئله تخصیص توان بهینه را براساس مکان‌های مختلف قرار گرفتن رله و مکان های مختلف قرار گرفتن شبکه ی اولیه انجام داده ایم. همچنین نتایج حالت تخصیص بهینه با حالت تخصیص توان مساوی مقایسه شده است. پرونده مقاله

شبکه رله شناختی طرحی برای حذف مشکل محدودیت طیفی و گسترش محدوده ارسال در مخابرات بی‌سیم می‌باشد. این راهبرد اجازه می‌دهد که کاربران ثانویه از یک باند فرکانسی، که به شبکه اولیه اختصاص داده شده، استفاده کنند. در این شبکه از یک رله برای گسترش محدوده ارسال و بهبود احتمال خاموشی استفاده می‌شود. در صورت عدم مدیریت صحیح بر توان ارسالی، ممکن است هر یک از کاربران اولیه و ثانویه سبب ایجاد تداخل در ارسال اطلاعات یکدیگر گردند. در این مقاله علاوه بر در نظر گرفتن شرط عدم ایجاد تداخل بر کاربران اولیه از طرف کاربران ثانویه، برای داشتن یک مدل نزدیک به واقعیت اثر تداخل کاربران اولیه بر گره رله ثانویه در نظر گرفته شده است. این پیوند تداخلی در عمل موجب افزایش احتمال خاموشی کاربران ثانویه می‌شود. هدف این مقاله نشان دادن تأثیر تداخل ناشی از کاربران اولیه بر روی صحت ارسال اطلاعات و به خصوص احتمال خاموشی در شبکه رله مبتنی بر شناخت می‌باشد. پرونده مقاله

: در سیستم‌های آرایه فازی مرسوم، برای بهبود تفکیک‌پذیری فضایی، نیاز به افزایش طول آرایه و در نتیجه افزایش تعداد المان‌های آنتن ‌است. این نیاز را می‌توان در رادارهای چند ورودی- چند خروجی (MIMO) و با استفاده از سیگنال‌های متعامد ارسالی از چندین فرستنده و استفاده از المان‌های مجازی حاصل از آن رفع کرد. مکان المان‌های مجازی از کانولوشن مکان المان‌های فیزیکی فرستنده و گیرنده در هم به دست می‌آید. برای درک کارایی رادارهای MIMO مفهومی به نام آرایه مجازی معرفی‌ شده است. هرچه آرایه مجازی بزرگ‌تر باشد تفکیک‌پذیری زاویه‌ای رادار افزایش می‌یابد. افزایش درجه آزادی آرایه مجازی بسیار وابسته به چینش المان‌های آرایه گیرنده و فرستنده است. آرایه تودرتو یکی از روش‌های شناخته‌ شده در چینش المان‌های آرایه راداری MIMO است. در این مقاله آرایه تودرتوی جدید بررسی ‌شده و سپس در یک بعد پیاده‌سازی شده است. ایده جدید این مقاله، استفاده از آرایه تودرتوی جدید در دو بعد است. یک روش چند مرحله‌ای برای پیاده‌سازی آرایه دو بعدی با استفاده از چینش تودرتوی جدید برای یک رادار MIMO ارائه ‌شده است که قابل تعمیم به هر ساختار دیگری با تعداد المان‌های مختلف است. در انتها مزایای روش ارائه ‌شده در قالب پهنای زاویه‌ای بیم اصلی رادار آورده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که روش ارائه ‌شده در این مقاله بسیار مؤثرتر از روش‌های دیگر است. نتایج مقایسه‌ای ارائه‌ شده در انتهای این مقاله نشان می‌دهد که پهنای بیم نصف توان روش ارائه ‌شده تقریبا 3/0 درجه است، در حالی که این مقدار برای روش تودرتو بیش از 2 درجه است. پرونده مقاله

در این مقاله نرخ خطای سمبل مدولاسیون M-PSK برای مخابرات مشارکتی با به کارگیری یک رله به صورت مدیریت شده استخراج می‌شود. در روش معمول، رله همواره سیگنال دریافت شده در مرحله اول را کدبرداری کرده و ارسال می‌کند و مقصد به منظور افزایش سیگنال به نویز در گیرنده سیگنال هر دو مرحله را به صورت MRC ترکیب می کند. در روش دیگر رله به صورت مدیریت شده در ارسال سیگنال مشارکت می کند. در این روش اگر مقصد در مرحله اول نتواند از سیگنال منبع کدبرداری کند از رله درخواست ارسال سیگنال کدبرداری شده را خواهد کرد. بنابراین با مدیریت رله علاوه بر کاهش نرخ خطای سمبل می توان متوسط توان مصرفی سیستم را نیز کاهش داد. در این مقاله، ابتدا نرخ خطای سمبل مخابرات مشارکتی با مدولاسیونM-PSK در راهبرد کدبرداری وگسیل در کانال های رایلی به صورت دقیق به دست آمده است. سپس با تقریب نرخ خطای سمبل در سیگنال به نویز های متوسط و بالا ضریب تخصیص توان بهینه به دست آورده شده است. با تخصیص توان به صورت بهینه نرخ خطای سمبل را به حداقل رسانده ایم. در تحلیل ها حداقل نرخ خطای سمبل دو روش مشارکت رله با یکدیگر مقایسه شده اند. به ازاء توان متوسط مصرفی برابر، نرخ خطای سمبل با مدیریت رله کمتر از روش دیگر است. پرونده مقاله

در این مقاله دو شبکه در نظر گرفته شده است، یک شبکه اولیه و یک شبکه ثانویه که در آن از مخابرات مشارکتی استفاده می‌شود. در شبکه ثانویه، یک گره رله شناختی، منبع داده را برای همزیستی با شبکه اولیه کمک می‌کند. کاربران ثانویه باید زیر سطح نویز شبکه اولیه فعالیت کنند تا مزاحمت کمتری برای شبکه اولیه ایجاد شود. همچنین شبکه ثانویه باید قادر باشد که فرآیند ارسال و دریافت داده را کامل انجام دهد. به این منظور از یک سیستم مشارکتی با راهبرد کدبرداری و گسیل نموی- انتخابی استفاده می‌شود. در این راهبرد گره رله در مواقع مورد نیاز به ارسال مجدد سیگنال می‌پردازد. در نتیجه تداخل ایجاد شده برای شبکه اولیه از طرف رله در این روش کاهش می‌یابد. با انجام فرآیند مقید سازی توان برای شبکه ثانویه از فعالیت شبکه ثانویه در زیر سطح تداخل قابل قبول شبکه اولیه در عین داشتن نرخ خطای پایین، می‌توان اطمینان حاصل کرد. پرونده مقاله