رامایانا کهن‌ترین حماسۀ عاشقانۀ هند، سرودۀ والمیکی به زبان سانسکریت بین قرون 5 تا 3 قبل از میلاد، علاوه بر روایت شیرین، سرشار از مفاهیم اخلاقی، اجتماعی و سیاسی است. این حماسه توسط ملامسیح پانی‌پتی در دورۀ جهانگیر شاه، به‌صورت منظوم به زبان فارسی برگردان شد. حضور گسترده و فعال زنان به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر در هر دو حماسه، یکی از عوامل شناخت جایگال زن، نوع نگاۀ جامعه به این گروه و احکامی ایشان می‌شود. این جستار با بررسی و استخراج نکات مزبور، سعی در بیان میزان‌ تأثیر اسلام بر منظومۀ ملامسیح دارد. پژوهش حاضر با شیوۀ کتابخانه‌ای و روش توصیفی-‌تحلیلی و تطبیقی، ابتدا جایگاه زن و احکام مرتبط با وی را در رامایانا والمیکی مشخص و سپس با آنچه ملامسیح پانی‌پتی در ترجمۀ منظوم رامایانا سروده، مقایسه و وجوۀ تمایز و تشابه را ذکر و مشخص خواهد نمود که ملامسیح به‌عنوان یک مسلمان و با استفاده از همسان‌سازی و یافتن پدیده‌های مشترک بین دین هندو و اسلام، ترجمۀ منظومی از رامایانا بر پایۀ مفاهیم اسلامی ارائه داده است. مطابق یافته‌های این پژوهش، زنان بیشتری در رامایانای ملامسیح در مقایسه رامایانای والمیکی به ایفای نقش در این منظومه می‌پردازند؛ ولی ازنظر بیان احکام و جایگاه زنان، والمیکی به‌صورت مبسوط به آن پرداخته است. زنان در رامایانا ملامسیح، نقش محوری‌تری داشته و سه تن از ایشان به نام‌های کیکی، خواهر راون و خواهر رام، سیر داستان را مشخص می‌کنند. پرونده مقاله