اخوانیه و اخوانیه سرایی یکی از گونه‌های دیرپای ادبیات فارسی و جزو زیرشاخه‌های ادب غنایی است که نویسندگان از سده‌هایِِِِ نخستین ادب فارسی، بدان توجه داشته‌اند. درونمایه اخوانیه‌ها بسیار گسترده است؛ امّا بیشتر حول محورهایِِِ ستایش ‌از دوستان اهل فضل و ادب، احوالپرسی‌های دوستانه، شکوه و‌گلایه‌های خصوصی، شکایت از روزگار و اهل روزگار، طنز وطیب ... می‌چرخد.پژوهشگران و محققان ادب فارسی اعتنای چندانی به این خرده ژانر ادبی نداشته‌اند و تحقیقات بسیار کمی در این زمینه به سامان رسانده‌اند در این پژوهش، ضمن بررسی اجمالی تاریخچه اخوانیه، نمونه‌های آن را در نسخه خطی‌ مخزن‌الانشاء اثرعلی اکبرخوانساری و به ‌خط محمدرضا‌بن‌محمدرحیم کلهر، بررسی و گونه‌های مختلف آن دسته‌بندی و برخی شگردهای بلاغی آن نشان داده شده است. استنتاج این پژوهش نشان می‌دهد گسترش ابزارهای گوناگون ارتباطی در گذر روزگار، از رونق اخوانیه‌سرایی کم نکرده است و با وجود دگرگونی‌های بسیاری که ساخت و درونمایه نامه‌ها و رقعه‌های دوستانه در سده حاضر به خود دیده است هنوز به سنت اخوانیه سرایی توجه می‌شود.از منظرادبی، برآیند پژوهش نشان می‌دهد که نویسنده این کتاب و مشخصا در نامه‌های اخوانی توجه خاصی به جناسها خصوصا جناس‌های اشتقاق ـ که در سجع‌سازی اهمیت دارند ـ و جناس نقطه بسامد زیادی است.توجه به عناصر طبیعت، واج‌آرایی و تکرار از دیگر شگردهای تأثیر‌گذار متن است. همچنین اطناب‌های ممل و استعمال افعال بیشتر به سبک خراسانی، از ویژگی‌های سبکی و زبانی این اخوانیه است.کلیدواژه‌ها: مخزن الانشا، نامه نگاری، اخوانیه، اخوانیه سرایی پرونده مقاله