مقالۀ حاضر به بررسی وزن در منظومۀ ترکی آذربایجانی اصلی و کرم می پردازد. این داستان شفاهی، سینه به سینه در زبان عاشیق‌های آذری نسل‌ها را طی کرده است. با بررسی وزن اشعار منظومۀ اصلی و کرم، روشن شد که اشعار این منظومه، وزن تکیه ای- هجایی دارند و بر اساس نظریۀ وزنی ‌هیز (1981) قابل تبیین می‌باشند. وزن اشعار براساس تساوی هجاها نیست بلکه بسته به مکث (دوراق)‌هایی است که در فواصل منظم از هجاها تکرار می‌شوند. این اشعار در دو قالب قوشما و گرایلی اند. موزون‌ترین زنجیرۀ هجایی آن‌ها، در قالب قوشما 3+4+4 است که شطرهای جفت آن به صورت 2+2 متقارنند. موزون‌ترین زنجیرۀ هجایی در قالب گرایلی 4+4 است که هردو شطر آن در تقارنند. پرونده مقاله