شرایط جمهوری اسلامی ایران در دوران پسا جنگ وضعیتی را به وجود آورده بود که تمامی ساحت ها از جمله ساحت سیاست خارجی را دچار تحول ساخته بود. پس از پایان یافتن جنگ عراق علیه ایران، دورۀ نوینی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی آغازیدن گرفت که از آن به سازندگی یاد می شود. آنچه نگارۀ حاضر در پی آن می باشد، این است که رویکرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت سازندگی را با رهیافتی سازه انگارانه و با لحاظ کردن یکی از مولفه های سه گانه هویت ملی یعنی اسلامیت مورد بررسی قرار دهد. از این رو در پژوهش حاضر تلاش می شود که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر اطلاعات و داده های کتابخانه ای، ضمن تبیین یکی از سه لایۀ هویت ملی یعنی اسلامیت و نحوۀ تکوین آن و شناخت و معرفت نسبت به سیاست خارجی زمانۀ دولت هاشمی، در نهایت به این سوال پاسخ دهد که اسلامیت به عنوان یکی از محورهای هویت ملی ایران چه تاثیری در ایجاد و تکوین سیاست خارجی دورۀ مورد بررسی داشته است؟ پرونده مقاله

دیپلماسی به عنوان شیوه ای مسالمت آمیز، کم هزینه و در عین حال موثر، نقش مهمی در پیشبرد سیاست خارجی و تامین منافع ملی کشورها دارد. در عصر وابستگی های متقابل جهانی و تغییر جهت قدرت از قدرت سخت افزارگرایانه به قدرت نرم افزارگرایانه اشکال نوینی از دیپلماسی پدید آمده است که یکی از جدیدترین مدل های آن، دیپلماسی علم و فناوری می باشد. فی الواقع در عصر حاضر تغییر جهت قدرت از بُعد سخت افزارانه به بُعد نرم افزارگرایانه، ایجاب می نماید تا کشورها از پیشرفت های چشمگیر علمی و فناوری خود در سال های اخیر، برای تعقیب منافع ملی در فراسوی مرزهای بین المللی بیش از پیش استفاده نمایند. در این پژوهش توصیفی – تحلیلی سعی بر آن است تا به عمده ترین فرصت ها و چالش هایی دیپلماسی علم و فناوری در روابط بین الملل و بین کشوری پرداخته شود. پرونده مقاله