هدف: مستندات اولیه نشان می‌دهند که مصرف مواد افیونی می‌تواند بر طول عمر و عملکرد دستگاه تولید مثلی تاثیر بگذارد. در این مطالعه، اثر مصرف خوراکی متادون توسط والدین و نسل اول بر سطح مالون دی آلدئید کل بدن، آسیب‌های بافت مغز در نسل اول، و طول عمر، و باروری مگس‌ها و انتقال اثر تا چهار نسل بررسی شده است.

مواد و روش‌ها: در دوره تخم‌گذاری و نسل اول، مگس والد (10 عدد از هر جنس) تحت درمان خوراکی با متادون (0.1، 1، 5، 10 و 100 میکرومول) و گروه کنترل مثبت تحت درمان با مترونیدازول (1 و 2 میلی‌گرم در لیتر) قرار گرفتند. تعداد مگس‌های زنده، و فرزندان در هر گروه حداکثر برای 94 روز به صورت هفتگی شمارش شدند. غلظت مالون دی آلدئید در هموژنای کل بدن (30 عدد از هر جنس) به کمک کیت تجاری اندازه‌گیری شد. نواحی فاقد سلول در برش‌های بافت مغز پس از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین شمارش شدند.

یافته‌ها: مصرف دوزهای 10 و 100 میکرومول متادون منجربه مرگ و دوز 5 میکرومول باعث عقیمی کامل مگس‌ها شد. طول عمر و تعداد فرزندان مگس‌ها به صورت وابسته به جنس، بدنبال مصرف خوراکی دوزهای 0.1 و 1 میکرومول در لیتر متادون کاهش یافت. محتوای مالون دی آلدئید فقط در مگس‌های نر تحت اثر متادون
(1 میکرومول) به 0.6 میکرومول/میلی‌‌گرم افزایش یافت و تعداد مناطق بدون سلول در یک مقطع تهیه شده از بافت مغز به 60 عدد در مقایسه با گروه کنترل 15 عدد افزایش یافت. اثرات مشاهده شده در مگس‌های ماده، متفاوت از نر بود.

نتیجه‌گیری: مصرف متادون توسط والدین و نسل اول مگس‌ها از طریق تحریک تولید محصول پراکسیداسیون چربی‌ها در بدن و آسیب مغزی باعث کاهش طول عمر و کاهش تولید مثل در نسل اول و انتقال آن به نسل بعدی می‌شود.