هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه حمایت سازمانی ادراک شده و حمایت خانواده ادراک شده با کیفیت زندگی­کاری با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی می­باشد. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل آموزگاران زن حق­التدریس شهرستان کوار بوده که تعداد آنها 128 نفر می­باشند. به دلیل تعداد کم حجم نمونه، روش    نمونه­گیری به شیوه­ی سرشماری است که تمام واحدهای جامعه را در بر می‌گیرد. برای گردآوری داده­ها از چهار پرسشنامه حمایت ­سازمانی ­ادراک ­شده(آیزنبرگر و همکاران)، حمایت اجتماعی ادراک شده(زیمت و همکاران)، کیفیت­زندگی­کاری(والتون) و توانمندسازی روانشناختی(اسپریتزر) استفاده شده است. روایی و پایایی پرسشنامه­ها مورد تایید قرار گرفت. نتایج استخراج شده از پرسشنامه­ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم­افزار Spss18 و Amos18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد حمایت سازمانی ادراک شده و بعد خانواده­ی حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی­کاری و توانمندسازی روانشناختی رابطه دارد. نتیجه­گیری کلی نیز نشان می­دهد که توانمندسازی ­روانشناختی نقشی میانجی در رابطه حمایت سازمانی ادراک شده و حمایت اجتماعی ادراک شده(بعد خانواده) با کیفیت­ زندگی ­کاری ایفا می­کند. بدین­ معنی­که با ارتقای توانمندسازی ­روانشناختی، حمایت­ سازمانی­ و حمایت خانواده می­توان زمینه­­های بهبود کیفیت زندگی کاری آموزگاران زن حق­التدریس را فراهم کرد. پرونده مقاله