پژوهش حاضر با هدف سنجش روابط علی بین رهبری معنوی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان با نقش میانجی سلامت سازمانی در دانشگاه اصفهان انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداری معاونت‌های (اداری و مالی، فرهنگی و دانشجویی، پژوهشی، آموزشی) دانشگاه اصفهان به تعداد 344 نفر در سال 96-1395 بود. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970)، به تعداد 182 نفر تعیین گردید. روش نمونه‌گیری، تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از سه پرسشنامه رهبری معنوی فرای و همکاران (2005)؛ پرسشنامه سلامت سازمانی مایلز (1969) و پرسشنامه مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارول (1991) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با سلامت سازمانی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و قادر است 52 درصد از واریانس سلامت سازمانی و 16 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین نماید. همچنین یافته‌های پژوهش نشان داد که سلامت سازمانی با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و 32 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین می‌نماید. علاوه بر این یافته‌های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با میانجی گری سلامت سازمانی به طور غیر مستقیم 17 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین می‌نماید. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین ساختار سازمانی و قابلیت یادگیری سازمانی در دانشگاه اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداری معاونت‌های (اداری و مالی، فرهنگی و دانشجویی، پژوهشی، آموزشی) دانشگاه اصفهان به تعداد 344 نفر در سال 95-1394 بود. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970)، به تعداد 182 نفر تعیین گردید. روش نمونه‌گیری، تصادفی متناسب با حجم بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استفاده شد: ساختار سازمانی محقق ساخته بر اساس پرسشنامه ساختار سازمانی رابینز (1987) و چن و هوانگ (2007)؛ پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی چیوا و همکاران (2007) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که ساختار سازمانی با قابلیت یادگیری سازمانی و مؤلفه‌های آن رابطه منفی و معناداری دارد. علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ساختار سازمانی و ابعاد آن قادر به‌پیش بینی قابلیت یادگیری سازمانی می‌باشند (05/0 ≥P). همچنین نتایج آزمون t و تحلیل واریانس نشان داد بین ادراک کارکنان از ساختار سازمانی بر اساس ویژگی‌های جمعیت شناختی به جزء سابقه خدمت تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0≤P)؛ و بین قابلیت یادگیری سازمانی بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی به جزء جنسیت تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 ≥P). پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رابطه بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری-نفوذوپویایی) در دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات بود. روش تحقیق توصیفی، از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداری دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات در سال 1394 تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) به تعداد 530 محاسبه شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه رهبری اصیل اوولیو و همکاران (2007) و پرسشنامه جوسازمانی هالپین و کرافت (1963) استفاده شد. داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از آماره‌های میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون، آزمون T تک نمونه، آزمون T مستقل و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و این داده‌ها با نرم‌افزار SPSS13 تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد میانگین نمرات حاصل از پرسشنامه‌های رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) در هر دو دانشگاه در حد متوسط به بالابود. نتایج آزمون T مستقل حاکی از آن بود که بین دو دانشگاه اصفهان و هرات ازنظر اعمال رهبری اصیل و جوسازمانی تفاوت معناداری وجود دارد (P=0/00). علاوه بر آن بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) رابطه معنادار و مثبتی مشاهده شد (P=0/00)؛ و در هر دو دانشگاه جوسازمانی، بیشترین همبستگی را با مؤلفه‌های رهبری اصیل را به ترتیب با شفافیت رابطه‌ای، اخلاق‌مداری، پردازش متوازن و خودآگاهی داشت. ضمناً تحلیل رگرسیون داده‌ها حاکی از آن بود که رهبری اصیل تغییرات مربوط به جوسازمانی را پیش‌بینی می‌نماید و در بین مؤلفه‌های رهبری اصیل به ترتیب شفافیت رابطه‌ای، اخلاق‌مداری و خودآگاهی بیشترین توانایی در پیش‌بینی تغییرات مربوط به جوسازمانی را داشته‌اند و مؤلفه پردازش متوازن قابلیت پیش‌بینی و تبیین تغییرات جوسازمانی را نداشته است پرونده مقاله