مقدمه: این تحقیق با هدف بررسی امکان تولید دسر شیری فراسودمند حاوی ژل آلئوورا با خصوصیات فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی و حسی قابل قبول انجام شد. مواد‌و‌روش ها: برای تولید دسر شیری از ژل آلئوورا در چهار سطح 0، 3%، 6% و 9% استفاده گردید و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی (pH، آب اندازی و ویسکوزیته)، خصوصیات رئولوژیکی (آزمون نوسانی پویا)، خصوصیات حسی و زنده-مانی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم در طول 20 روز نگهداری در یخچال مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل مشخص کرد افزودن ژل آلئوورا سبب کاهش pH نمونه های دسر شیری شد. حداکثر پایداری نمونه های دسر شیری در نمونه T3 که حاوی 9% ژل آلئوورا بود، مشاهده شد. نتایج حاصل مشخص کرد در کلیه نمونه ها ویسکوزیته با افزایش غلظت ژل آلئوورا به طور معنی داری افزایش یافت (05/0%p<). اگرچه افزودن ژل آلئوورا ، میزان زنده‌مانی لاکتوباسیلوس پلانتاروم نمونه های تیمار را به طور معنی داری نسبت به نمونه شاهد افزایش داد، در طول زمان نگهداری میزان زنده‌مانی لاکتوباسیلوس پلانتاروم کاهش معنی داری داشت (05/0%p<). در ارزیابی خصوصیات رئولوژیکی مشخص شد با افزایش غلظت ژل آلئوورا مدول ذخیره (Gꞌ)، مدول ویسکوز (Gꞌꞌ) افزایش و ویسکوزیته کمپلکس (*ƞ) کاهش یافت. در ارزیابی حسی مشخص شد از نظر ارزیاب ها تیمار T2 در بین تیمارهای مورد آزمون بیشترین مقبولیت را دارا بود. به نظر می رسد کاهش آب اندازی در تیمار دوم و ویسکوزیته بالاتر آن در مقایسه با سایر تیمارها در افزایش مقبولیت آن موثر بوده است. در حالیکه در تیمار T3 کاهش بیشتر pH و افزایش ویسکوزیته تاثیر منفی بر مقبولیت محصول از دیدگاه ارزیاب‌ها داشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل استفاده از 6% ن ژل آلئوورا در دسر شیری سبب کاهش آب اندازی، افزایش ویسکوزیته، بهبود زنده مانی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم شده و از نظر ارزیاب های خصوصیات حسی موجب افزایش مقبولیت در بین مصرف کنندگان می‌گردد. پرونده مقاله