به منظور بررسی تأثیر کاربرد زئولیت در مصرف تلفیقی ‌با کودهای آلی و شیمیایی در سامانه های حاصلخیزی متداول تلفیقی و ارگانیک برعملکرد، اجزاء عملکرد و ویژگی های کیفی آفتابگردان(Helianthus annuus L.)، آزمایشی مزرعه ای در سال زراعی 1390 اجرا شد. آزمایش در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 11 تیمار و سه تکرار اجرا گردید. تیمارها در سه دسته شیمیایی، آلی و تلفیقی با و بدون زئولیت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف کودی بر اکثر صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه و اجزای آن، عملکرد روغن و غلظت عناصر در برگ در سطح آماری یک درصد تأثیر معنی‌داری داشتند. حداکثر عملکرد دانه به عنوان مهم‌ترین صفت مورد بررسی از تیمار تأمین50 درصد نیتروژن مورد نیاز گیاه از طریق کود دامی کمپوست شده زئولیتی همراه تأمین 50 درصد از نیتروژن از طریق کود شیمیایی اوره به مقدار 2539 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در تمامی روش های تغذیه ای، کاربرد زئولیت نسبت به عدم مصرف آن سبب افزایش عملکرد روغن گردید. بیشترین مقدار عملکرد روغن از تیمار تأمین 50% نیتروژن از طریق کمپوست دامی همراه با تأمین 50% نیتروژن از طریق اوره و با کاربرد 9 تن در هکتار زئولیت (به میزان 1165 کیلوگرم بر هکتار) به دست آمد. در نهایت می‌توان تأمین نیتروژن مورد نیاز گیاه از طریق سیستم تلفیقی کود شیمیایی و دامی از منبع کمپوست زئولیتی را به‌عنوان تیمار برتر و گامی در راستای کاهش مصرف نهاده های شیمیایی و تحقق اهداف کشاورزی پایدار معرفی نمود. پرونده مقاله