زمینه و هدف:امروزه نانو فناوری یکی از جدیدترین فناوری‌های بشری بوده که در شاخه‌های مختلفی ازجمله دارو درمانی و مهندسی بافت، مواد بیولوژیکی، و سنسورها کاربرد دارد. با توجه به گسترش روزافزون صنایع و فعالیت کارخانجات نگرانی‌های زیادی در مورد ورود پساب‌های آلوده این مراکز به اکوسیستم‌های آبی به وجود آمده است. مطالعه حال حاضر با هدف بررسی اثرات مواجه با غلظت‌های تحت کشنده نانولوله‌های کربنی چند جداره بر بافت آبشش و پارامترهای خون‌شناسی ماهی کپور معمولی انجام شده است.روش کار:بدین منظور تعداد 150 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی با میانگین وزنی 10/212/20 گرم تامین شده و جهت سازگاری با محیط آزمایش به مدت 2 هفته در تانکرهای 120 لیتری نگهداری شدند. پس از طی دوره سازگاری ماهی­ها به مدت چهار روز درمعرض سطوح مختلف نانولوله‌های کربنی چند جداره عامل دار شده(3 تیمار آزمایشی 0، 1، 10 و 32 میلی‌گرم بر لیتر، 1 تیمار کنترل فاقد نانو مواد هر کدام در سه تکرار) قرار داده شدند. در پایان روز چهارم به‌صورت تصادفی از ماهی­های هر تیمار نمونه برداری شده و شاخص های خونی و بافت آبشش از روش بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها:کاهش معناداری در تعداد گلبول‌های قرمز و هماتوکریت در تیمار 10 میلی­گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد(05/0>P. محاسبه گلبول سفید کاهش معناداری را در تیمار 10 میلی‌گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی نشان داد(05/0>P. اختلاف معناداری در میزان هموگلوبین، MCVو MCHدر بین تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نگردید(05/0Pعوارضی هم چون نکروز، تورم سلول­های سنگفرشی، هایپرپلازی، آنوریسم لاملایی و چسبیدن لاملاهای ثانویه مشاهده شد که شدت آن وابسته به غلظت‌های مختلف نانو لوله کربنی چند جداره بود.نتیجه گیری:براساس این نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که نانولوله‌های کربنی چند جداره اثرات تخریبی بر شاخص­های خونی و بافت آبشش دارند. پرونده مقاله