مقدمه و هدف پژوهش: بافت‌های فرسوده شهرها به عنوان بخش مهمی از شهر هستند که نشانه های فرهنگ و معماری و شهرسازی بومی‌اند و به عنوان جزئی از هویت اجتماعی، کالبد و حیات شهری شناخته می‌شوند محلات قدیمی شهرها به دلیل فرسودگی واحدهای مسکونی، عدم سهولت دسترسی، ضعف زیرساخت‌ها، مشکلات زیست‌ محیطی، تخریب و عدم بهره‌برداری از فضایی به علت گسترش سریع ناموزون شهر در مسیر رکود و عقب‌ماندگی و حذف از سیمای شهری دچار می​شوند. که با برنامه‌ریزی و استفاده از برنامه بهسازی و توانمندسازی چنین فضایی می‌توان رشد صنعت و جلب گردشگران را فراهم کرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر بازآفرینی شهری بر گردشگری شهری در محدوده منطقه سه شهر اصفهان می‌باشد. روش پژوهش: روش پژوهش ماهیت کاربردی_ توسعه ای و از نظر روش به ‌صورت پیمایشی با حجم نمونه 365 نفر از بین متخصصین و کارشناسان و خبره‌ها در زمینه گردشگری شهر اصفهان در سال 1398 به صورت نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شده اند. در این پژوهش ابزار به کار رفته شامل پرسشنامه محقق ساخته بازآفرینی شهری و پرسشنامه گردشگری شهری می‌باشد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمارهای توصیفی و استنباطی همبستگی و رگرسیون با نرم افزار spss استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می​دهد که بازآفرینی شهری بر گردشگری شهری شهر اصفهان مؤثر بوده است (342/0 R=). و به میزانی که بازآفرینی شهری تغییر یابد، گردشگری شهری نیز به همان میزان تغییر می​یابد. هم‌چنین بازآفرینی شهری بر مؤلفه های تعاملات اجتماعی (142/0 R=)، سرزندگی (409/0 R=)، ایجاد حس تعلق مکانی گردشگران (340/0 R=) تأثیر می‌گذارد نتیجه گیری: بازآفرینی فضاهای شهری بر رشد و توسعه گردشگری شهری شهر اصفهان اثرات مثبت رونقی دارد. پرونده مقاله