Every child in this planet wishes a peaceful and safe environment for reaching their dreams.By physical and mental restriction, Children have to obey different conditions. These limitations are doubled for working child. Space has devoted time and working child’s environment to itself and can provide their personal and social need. Improving the spaces and environments can have an impressive effect on health, physical and mental growth, education, and creativity.The current project has been done with the purpose of designing environmental form for increasing social and educational services for child labor. The research method is based on Phenomenology. Statistical population contains 15 professors, social workers, research, architectural experts. The sample size continued with Theoretical saturation. Results have shown that caring about safety, attraction, scale, accessibility and form is necessary. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف ارائه الگوی جدید برج سازی بر مبنای توسعه پایداری اجتماعی در استان تهران انجام گرفته است. به لحاظ جمع آوری داده ها پیمایشی محسوب می شود. در جمع آوری داده ها از روش های کمی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری دو گروه کارشناسان، دانشجویان دکترای معماری و خبره گان ساکن در این شهر بودند. حجم نمونه برای کارشناسان 384 نفر و برای خبرگان 14 نفر بوده است. از دو روش نمونه گیری خوشه ای و هدفمند استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها را پرسشنامه ی محقق ساخته و مصاحبه با خبرگان تشکیل داد. روش تجزیه و تحلیل داده ها بهره برداری از شاخص های آمار توصیفی، آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS بوده است. مهمترین یافته های تحقیق حاکی از آن بود که طراحی فضاهای باز بازی، هنری، فرهنگی و تفریحی در برج ها می‌تواند در ارتقاء تعاملات و حس تعلق و دور کردن اثرات منفی زندگی صنعتی بر روی ساکنان موثر واقع گردد. طراحی انعطاف پذیر برج ها و مرتفع سازی محدودیت های سازه ای با راهکار هایی مانند (طراحی نواری برج ها و طراحی آتزیوم و تسهیل دسترسی مناسب و تعبیه فضاهای باز...) قادر است در توسعه پایدار و ارتقاء حس رضایت ساکنان تأثیرگذار باشد. عملکرد مناسب در طراحی بام و همکف، ایجاد فضاهای مناسب اجتماعی، تعاملاتی در کاهش مشکلات برج نشینی و ایجاد سرزندگی و مشارکت عمومی و به تبع آن توسعه پایدار اجتماعی نقش آفرین باشد. طراحی گردشگاه و مجهز کردن برج ها به خدمات عمومی اولیه (رستوران، مغازه، مهد کودک، آرایشگاه، سوپر مارکت، باشگاه، استخر.....) قادر است در ایجاد حس تعلق و تعاملات، و از سوی دیگر در کاهش سفرها در شهر و توسعه اجتماعی موثر واقع شود. پرونده مقاله

امروزه با گسترش شهرها و مهاجرت به کلان‌شهرها، نیازها و مشکلات شهرنشینی روزبه‌روز در حال تغییروتحول است. با افزایش جمعیت و نیازهای آنها، و تبدیل خانه‌های ویلایی به برج‌ها و آسمان‌خراش‌های سر به فلک کشیده و به علت تعدد واحدها و طبقات، تعاملات اجتماعی در آنها مخدوش و استفاده از برق و سوخت فسیلی افزایش‌یافته از طرفی در تمام جهان، به دلیل وجود مشکلات اساسی چون مصرف بی‌رویه انرژی و هزینه‌های اقتصادی بالای آن، بهره‌گیری از انرژی تجدیدپذیر خورشید در جهت کاهش مصرف انرژی، اهمیت زیادی پیدا کرده است. پژوهش حاضر باهدف طراحی برج مسکونی با رویکرد انرژی خورشیدی در منطقه 22 تهران انجام شد. به لحاظ هدف کاربردی است به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی و به لحاظ داده‌ها کمی و کیفی است و از مدل‌سازی انرژی (سیمولیشن) استفاده شده است. گردآوری اطلاعات از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی صورت پذیرفت. نتایج پژوهش حاضر باتوجه‌به جهت‌گیری ساختمان، حجم و فرم کلی ساختمان، جانمایی فضاهای داخلی، جدارهای تور گذر، سایه‌بان، استفاده از پوسته دوم و انجام محاسبات انرژی نشان از صرفه‌جویی انرژی دارد. پرونده مقاله

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه‌فرهنگی بر احساس‌امنیت در بین ساکنان حاشیه‌نشین شهرهای کرمان است. روش انجام پژوهش حاضر پیمایشی از نوع مقطعی بوده‌است که برای نیل به اهداف پژوهش، با استفاده از فرمول‌کوکران312 نفر از ساکنان حاشیه نشین شهر کرمان به روش خوشه‌ای و تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد سرمایه‌فرهنگی بوردیو و پرسشنامه محقق‌ساخته احساس امنیت فضاهای معماری بود. روایی آن از طریق اعتبار محتوایی و صوری؛ و پایایی آن نیز ازطریق محاسبه آلفای کرونباخ76/0 تعیین شد. یافته‌های تحقیق نشان‌داد که بین پایگاه اقتصادی-اجتماعی و احساس امنیت رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون حاکی از وجود رابطه معنادار بین سرمایه‌فرهنگی تجسم‌یافته با امنیت جانی، مالی و شغلی بود، همچنین آمارهای استنباطی مبین رابطه معنادار بین متغیر سرمایه‌فرهنگی عینیت‌یافته و بعدامنیت مالی و شغلی نیز بود. اما براساس یافته‌های پژوهش رابطه‌ای بین سرمایه‌فرهنگی عینیت‌یافته با امنیت جانی و عاطفی وجود ندارد. علاوه‌ بر آن نتایج نشان‌دادکه سرمایه‌ فرهنگی نهادینه‌شده اثری بر میزان احساس امنیت شهروندان ندارد. پرونده مقاله