زمینه و هدف:نیتروژن و فسفر از آلاینده‌های بالقوه منابع پذیرنده آبی می‌باشند که از طریق فاضلاب‌های با تصفیه ناکافی که غنی از فسفر و نیتروژن هستند وارد این منابع می‌شوند. هدف از انجام این مطالعه بیان کارایی رآکتور ناپیوسته متوالی بیوفیلمی با بستر ثابت برای تصفیه پیشرفته فاضلاب است. روش بررسی: در این مطالعه حذف ازت و فسفر از فاضلاب شهری به روش زیستی‌ با راکتور ناپیوسته متوالی بیوفیلمی با بستر ثابت (به حجم 30 لیتر) مورد بررسی قرار گرفت که طی آن یک پایلوت شامل دو رآکتور بی‌هوازی و هوازی/ انوکسیک به مدت 12 ماه جهت تصفیه فاضلاب سنتتیک با غلظت‌های COD ورودی 300، 500، 800 و 1000 میلی‌گرم بر لیتر با غلظت فسفر 15 میلی‌گرم بر لیتر و نیتروژن 40 میلی‌گرم بر لیتر تحت مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: کمینه و بیشینه کارایی سیستم برای حذف مواد آلی 9/76 و 4/98‌٪ بر حسب COD و برای حذف ازت 8/74 و8/98‌٪ و برای حذف فسفر 9/51 و 7/92٪ بوده است. آنالیز سینتیکی تطابق بسیار عالی مدل کینکنون استور را با سیستم نشان داد به طوری که در اکثر موارد ضریب همبستگی بالای 95٪ بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: سیستم FBSBR به منظور حذف مواد آلی و نیتروژن و فسفر از فاضلاب شهری در غلظت‌های بسیار بالا و پایین کارایی بسیار مناسبی از خود نشان داد. نتایج به دست آمده از آنالیز سینتیکی راکتور در مراحل مختلف نشان از تبعیت مناسب داده‌ها از مدل کینکنون استور داشته است و استفاده از این مدل به منظور طراحی و بهره‌برداری بهینه این سیستم توصیه می‌شود. پرونده مقاله

آلودگی مواد غذایی به عنصر سمی آرسنیک، یکی از مسائل مهمی است که موجب به خطر انداختن بهداشت عمومی و سلامت موجودات زنده می‌شود. با توجه به اهمیت استفاده از مواد غذایی سالم، کنترل غلظت آرسنیک جهت حفظ سلامتی مصرف کننده حائز اهمیت است. لذا این تحقیق با هدف ارزیابی ریسک آرسنیک نسبت به بیماری‌های سرطانی و غیر‌سرطانی از طریق مصرف برخی محصولات کشاورزی در دو گروه مردان و زنان روستاهای قوجاق و گیلکلو شهرستان قروه، استان کردستان انجام شده است.در این تحقیق غلظت آرسنیک با توجه به اطلاعات آماری به دست آمده از شرکت آب و فاضلاب روستایی استان کردستان در محصولات کشاورزی مورد مطالعه در محل‌های مورد نظر مشخص شد. همچنین ارزیابی ریسک غیرسرطانی و سرطانی با استفاده از شاخص آژانس حفاظت محیط زیست (EPA) مورد سنجش قرار گرفت.نتایج مطالعه نشان داد که مقدار ریسک غیر‌ سرطانی برای آرسنیک برای محصولات مورد مطالعه در هر دو روستا پایین‌تر از یک بود. در بین نمونه‌های مورد آزمایش ریسک سرطانی آرسنیک به واسطه مصرف گندم در هر دو روستا نسبت به سایر محصولات بیشتر بود که در روستای گیلکلو و در گروه زنان بالاترین میزان ریسک سرطانی برابر با 7-10 × 00/3 فرد به دست آمد.نتایج نشان داد که خطری از لحاظ بهداشتی مناطق مورد مطالعه را تهدید نمی‌کند. همچنین احتمال ریسک سرطانی برای این عنصر به واسطه مصرف محصولات مورد مطالعه در هر دو روستا در سطح پایین می‌باشد. پرونده مقاله