هدف از این پژوهش توصیفی و کاربردی ارائۀ مدلی برای توسعۀ دیپلماسی فرهنگی ایران و ایتالیا است. جهت دستیابی به مولفه‌های موثر بر آن، در دو مرحله ، نظر کارشناسی 29 نفر از خبره‌گان امور فرهنگی در حوزۀ ایران و ایتالیا شامل دیپلمات‌، سفیر، استاد دانشگاه و فعال فرهنگی- استخراج شد و سپس از ایشان خواسته شد به سوال‌های پرسشنامه‌ای براساس سه حوزۀ قابلیت‌ها و ظرفیت‌ها و اشتراکات فرهنگی در شرایط موجود و مطلوب پاسخ دهند. در حوزۀ قابلیت‌ها مولفه‌ها و شاخص‌هایی چون ارزش‌های معنوی، مبانی قانونی، همکاری سازمان‌های مردم نهاد، سیاست‌گذاری و برنامه ریزی فرهنگی، نقش سفارت‌خانه‌ها و عضویت در سازمان‌های بین‌المللی مد نظر قرار گرفت. در حوزۀ ظرفیت‌ها محصولات فرهنگی، هنری و رسانه‌ای، آموزش فرهنگ و زبان، میراث فرهنگی، هنری، گردشگری و کتابخانه‌ای، نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها، شبکه‌سازی اجتماعی و تالارهای گفتگوی مجازی، مراکز علمی و پژوهشی و ورزش؛ و در اشتراکات: جغرافیای فرهنگی، قرابت‌های تمدنی و تاریخی، گفتمان‌های صلح‌طلب و منافع مشترک. پس از دستیابی به اتفاق‌نظر مطلوب و تجزیه و تحلیل اطلاعات، نتایج ذیل به‌دست آمد: در شرایط موجود تنها حوزه‌ای که بر توسعه دیپلماسی فرهنگی دو کشور موثر بوده، حوزۀ اشتراکات فرهنگی است. این در حالی‌ست که در شرایط مطلوب، دو حوزۀ دیگر یعنی قابلیت ها و ظرفیت‌های فرهنگی، نیز حائز اهمیت هستند و از همین‌رو در تدوین مدل توسعه دیپلماسی ایران در رابطه با ایتالیا باید مدنظر قرار بگیرند. پرونده مقاله