مقدمه و هدف پژوهش: در این مقاله مشارکت نخبگان در سیاست‌گذاری فرهنگی مورد مطالعه واقع شده است. تاکنون خاستگاه‌های مشارکت نخبگان در قلمروهای سیاسی و اجتماعی بررسی گردیده؛ امّا حوزه فرهنگ از این حیث دچار خلأ است. نمونه تحقیق شامل صد و چهل متخصّص حوزه نخبگی، عضو هیأت علمی ‌دانشگاه، کارشناس عالی حوزه آموزش و پرورش و امور فرهنگی و نیز فارغ التّحصیلان مراکز نخبگی ایران می‌باشند از مصاحبه اکتشافی و ابزار فهرست مشارکت فرهنگی نخبگان برای جمع‌آوری اطّلاعات بهره‌گیری شده است. روش پژوهش روش تحلیل عاملی اکتشافی (به شیوه واریماکس) برای تحلیل داده‌های کمی ‌به کار رفت. یافته‌ها: دستاوردهای تحلیلی عوامل در مراحل متوالی به ساختاری دو بخشی مرکّب از سیاست‌های مشارکت فرهنگی نخبگان منجرّ گردید که در دو راهبرد کلّی جمع‌بندی شد: الف) توجه به ویژگی‌های نخبگان و ب) به‌سازی نظام اداری فرهنگی دارد. راهبرد توجّه به ویژگی‌های نخبگان چهار سیاست را در بر گرفت: 1) ارتقای تعهّد ملّی نخبگان، 2) بکارگیری تخصّص حرفه‌ای نخبگان، 3) توجّه به شایستگی‌های نخبگان فرهنگی، 4) بهره‌گیری از ظرفیّت‌های نخبگان فرهنگی. نتیجه‌گیری: راهبرد نظام اداری فرهنگی نیز شامل دو سیاست شد: 1) کفایت مدیران و 2) مشارکت‌افزایی عمومی. در استنباط کلّی برای پی‌ریزی زمینه‌های مشارکت نخبگان در سیاست‌گذاری فرهنگی بر رعایت نظام اداری خاص، تعهّد ملّی نخبگان، توجّه به هویّت نخبگان و پی‌ریزی قطب‌های نخبگانی تأکید می‌شود. پرونده مقاله