هدف این پژوهش بررسی رابطه بین محافظه کاری و سرمایه گذاری جدید است؛ در ضمن تأثیر تصمیمات ناکارای سرمایه گذاری بر رابطه بین محافظه کاری و سرمایه گذاری جدید مورد ارزیابی قرار گرفته است. محافظه کاری بر مبنای الگوی گیولی و هاین (2000) اندازه گیری شده است. همچنین بیش سرمایه گذاری به عنوان نماینده ناکارآیی سرمایه گذاری طبق الگوی مطرح شده توسط بیدل و همکاران (2009) در نظر گرفته شده است. برای این منظور، تعداد 216 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال های 1390 تا 1395 به روش حذفی سیستماتیک به عنوان جامعه آماری غربال شده پژوهش بررسی شدند. از مدل‌های رگرسیونی چند متغیره مبتنی بر داده های پانل و روش اثرات ثابت جهت آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که محافظه کاری حسابداری تأثیر معنی دار و منفی بر میزان سرمایه‌گذاری جدید شرکت‌ها دارد. همچنین، بیش سرمایه گذاری به عنوان نماینده ناکارایی سرمایه گذاری تأثیر معنی دار و مثبتی بر میزان سرمایه گذاری جدید شرکت‌ها دارد. در عین حال، یافته ها نشان دادند محافظه کاری حسابداری بر رابطه بین بیش سرمایه گذاری قبلی و سرمایه‌گذاری جدید تأثیر معنی داری ندارد. پرونده مقاله