مقدمه: در دهه‌های اخیر، شاخص توسعه انسانی به یکی از کاربردی‌ترین شاخص‌ها برای اندازه‌گیری سطح توسعه کشورها تبدیل شده است. عوامل متعددی وجود دارند که بر توسعه انسانی موثر می‌باشند. مخارج بهداشتی از عوامل مهمی است که بر رشد و توسعه اقتصادی اثر می‌گذارد. این مخارج می‌تواند در کنار نیروی انسانی و سرمایه فیزیکی موجب افزایش توسعه انسانی گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر مخارج بهداشتی در دو بخش دولتی و خصوصی بر شاخص توسعه انسانی می‌باشد. روش پژوهش: در این مطالعه داده‌های پنل برای سال‌های 2000 تا 2010 برای 16 کشور با سطوح درآمدی بالا، و13 و 22 کشور با سطح درآمدی متوسط و پایین مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور تعیین اثر مخارج بهداشتی بر شاخص توسعه انسانی، مدل‌های رگرسیونی پنل دیتا با اثرات ثابت و تصادفی مورد استفاده قرار گرفته است. هم‌چنین تحلیل داده‌ها به کمک نرم افزار Eviews6 انجام شده است. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که به ترتیب مخارج کل بهداشتی، دولتی و خصوصی در کشورهای با سقف درآمد متوسط دارای تاثیر مثبت و معنی‌داری (008/0، 012/0، 01/0) بر شاخص توسعه انسانی در کشورهای مختلف می‌باشد. هم‌چنین مخارج بهداشتی دولتی در کشورهای با سطح درآمدی پایین دارای اثر بیشتری بر شاخص توسعه انسانی می‌باشد (005/0). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه بیانگر تاثیر معنی‌دار مخارج بهداشتی در بهبود وضعیت بهداشتی و توسعه کشورهای مورد مطالعه می‌باشد. هم‌چنین افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی گام مهمی در دست‌یابی به اهداف توسعه کشورها می‌باشد. به همین منظور لازم است تا مدیران و سیاست‌گذاران نظام سلامت کارایی در تخصیص مخارج بهداشتی در دو بخش خصوصی و دولتی را مد نظر قرار دهند. پرونده مقاله

مقدمه: گسترش بیماری کووید-19 در کشور و افزایش تعداد مبتلایان منجر به افزایش بار کاری پرسنل و بی انگیزگی، خستگی، فرسودگی، و ترک شغل پرسنل درمان شد که در نهایت به کمبود پرسنل درمان و چالش‌هایی در زمینه تامین نیروی انسانی در بیمارستان‌ها شد. ازینرو استفاده از تجربیات مدیران در زمینه شناسایی چالش‌های مربوط به منابع انسانی، راه‌حل‌های بکار گرفته در زمینه رفع مشکل، و نتایج حاصل از بکارگیری راه‌حل‌های استفاده شده، به ارائه مدلی در راستای تعدیل چالش مربوط به منابع انسانی در بیمارستان‌های ارائه‌دهنده خدمات درمانی به بیماران مبتلا به کووید-19 پرداخته شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات میدانی بود که بصورت کیفی در بین 31 نفر مدیران بین‌المللی، ملی، و داخلی که دارای تخصص در زمینه مدیریت بیمارستانی هستند انجام شد. بمنظور انجام مطالعه از چک لیست سوالات نیمه ساختار یافته استفاده شد. بمنظور تحلیل و آنالیز مطالعه و بدست آوردن نتایج نهایی، از روش تحلیل محتوا قراردادی استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس تحلیل مصاحبه‌های کیفی، مهم‌ترین چالش‌های مربوط به منابع انسانی عبارت بودند از : "استرس و ترس نیروها از ابتلا به ویروس در بیمارستان‌ها"، "وجود مقاومت در افراد در برابر تغییرات غیر منتظره"، "افزایش بار کاری نیروی انسانی متخصص"، "کمبود نیروی انسانی متخصص"، "تجویزهای خارج از فهرست دارویی توسط پزشکان"، "عدم تمایل برخی نیروها برای حضور در محل کار در روزهای ابتدایی بیماری"، و مسائل روان‌شناسی در تیم درمان و بیماران"، و "شیفت‌های طولانی مدت و تحلیل بهره‌وری کادر درمان در اثر ابتلا به کرونا و غیبت از کار". نتیجه‌گیری: با توجه به چالش‌های مطرح شده، وجود برنامه‌ریزی‌های مدون و از پیش تعیین شده و هم‌چنین توجه به اهمیت نیروی انسانی در برنامه‌ریزی برای مدیریت بحران در هنگام همه‌گیری‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند. پرونده مقاله