Emotional divorce means emotional separation and love between the couple, and the relationship between the couple is severed mentally, physically, mentally and even verbally with each other and their life goes cold and complete blackout. The aim of this study was to compare the Effectiveness of Eye Movement Desensitivization and Reprosessing Therapy and Imago Therapy Approaches in Social adequacy, Altruism, Difficulty in Regulating Emotion and Failure of every day in People Involved in Emotional Divorce. The present study was a quasi-experimental study with pre-test, post-test and 3-month follow-up. The statistical population was people involved in emotional divorce who referred to counseling centers in Tehran in 2019. 45 people were selected by purposive sampling, and randomly divided into three groups of 15 people. Each treatment was presented for 11 sessions of 90 minutes per week and the control group was placed on a waiting list. Data collection tools, Demographic Information Sheet, Guttman (1997) Emotional Divorce Scale, Felner's Social Adequacy inventory (1990) and Ahmadi's Altruistic Behavior inventory (2008) Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) Graz and Roemer (2004) was the "Daily Failure Memory” (MFE) inventory. In order to analyze the hypotheses, multivariate analysis of covariance and Bonferroni post hoc test with repeated measures were used. The results were analyzed using SPSS statistical software version 26. The results showed that there was no significant difference between the groups in the pretest. But in post-test and follow-up, there was a significant difference between the mean sensitivity to Social adequacy, Altruism, Difficulty in Regulating Emotion and Failure of every day in Eye Movement Desensitization and Reprocessing Therapy and imago therapy with the mean of the control group at the level of p <0.01. Imago therapy approach in Altruism variable was more effective than all variables in Eye Movement Desensitization and Reprocessing Therapy approach. The results were stable at the follow-up stage. The findings showed that the use of treatments in this study can be used in planning preventive interventions to promote and improve mental health and emotional relationships in people involved in emotional divorce. پرونده مقاله

در این تحقیق به مقایسه اثر بخشی ایماگو درمانی بر نردبان ناکامی افراد مبتلا به طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهر تهران پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری انجام شد. جامعه آماری کلیه زوجین درگیر طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1400-1399 بودند. روش نمونه گیری غیر احتمالی، و نمونه با توجه به نتیجه پرسشنامه ملاک انتخاب، و به دوگروه 15 نفری، کاملا تصادفی تقسیم شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات برگه اطلاعات جمعیت شناسی، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن، پرسشنامه مقیاس "حافظه ناکامی های روزمره " (MFE) بود. به منظور تحلیل فرضیه ها از روش تحلیل کواریانس تک متغیره با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین ناکامی در ایماگو درمانی با میانگین گروه کنترل در سطح p<0/01 تفاوت معنادار وجود داشت. رویکرد ایماگو درمانی در متغییر نردبان ناکامی اثربخش می باشد. نتایج در مرحله پیگیری پایدار بود. با توجه به نتایج کنونی می توان از رویکرد ایماگو درمانی برکاهش ناکامی در افراد درگیر طلاق عاطفی استفاده نمود. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی بر دشواری در تنظیم هیجان ، نوع دوستی و نردبان ناکامی زنان درگیر شکست عاطفی است . پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری افراد درگیر طلاق عاطفی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تهران در سال 1399 بودند. نمونه‌گیری به روش هدفمند بود. 45 نفر نمونه با توجه به نتیجه پرسشنامه طلاق عاطفی و به دست آوردن 1 انحراف معیار بالاتر از میانگین پرسشنامه‌های ملاک انتخاب، و به سه گروه 15 نفری، کاملا تصادفی تقسیم شدند. روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی به مدت 11 جلسه به طور هفتگی به دو گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای جمع آوری اطلاعات برگه اطلاعات جمعیت شناسی، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (1997)، پرسشنامه رفتار نوعدوستانه احمدی (1388) ، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004)، مقیاس حافظه ناکامی‌های روزمره بود. به منظور تحلیل فرضیه‌ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. تحلیل نتایج با بهره‌گیری از نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 انجام گرفت. نتایج نشان داد که در پیش آزمون تفاوت معنی داری بین گروه‌ها وجود ندارد. اما در پس آزمون و پیگیری بین میانگین دشواری در تنظیم هیجان ، نوع دوستی و نردبان ناکامی در روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی با میانگین گروه کنترل در سطح p<0/01 تفاوت معنادار وجود داشت. رویکرد ایماگو درمانی در متغییر نوعدوستی اثربخشی بیشتری در مقایسه با همه متغییرها در روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش داشت. نتایج در مرحله پیگیری پایدار بود. پرونده مقاله