هدف از انجام این مطالعه بررسی الگوی کشت بهینه در دشت مرودشت- کربال، و تاثیر آن بر مدیریت منابع آبی منطقه می باشد. در این تحقیق از دو شبیه برنامه­ریزی خطی فازی، خطی فازی ناموزون (چی بی شف) استفاده شده است. بر اساس نتایج به‌دست آمده در الگوی برنامه­ریزی خطی فازی، سطح زیر­کشت جو، چغندر قند نسبت به وضعیت موجود بایستی کاهش یابد. در مورد الگوی برنامه­ریزی آرمانی فازی در مقایسه با وضعیت موجود، سطح زیر­کشت گندم و جو افزایش، و سطح زیر­کشت دیگر فراورده‌ها کاهش یابد. همچنین، بازده‌ی برنامه­ای در دو الگو کاهش داشته­اند، اما این کاهش در الگوی برنامه­ریزی خطی فازی نسبت به الگوی دیگر کمتر بوده است. در پایان پیشنهادهایی برای کاهش مصرف منابع آبی ارائه گردیده‌اند. پرونده مقاله