در این پژوهش، مومنتوم بازده سهام-یکی از چالشی‌ترین موضوعات دانش مالی طی 2 دهه گذشته- در بورس اوراق بهادار تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی مومنتوم از روش تشکیل پرتفوی شامل 6438 پرتفوی سهام و آزمون میانگین بازده پرتفوی‌ها طی دوره 10 ساله 1380 لغایت 1389 انجام شده است. شواهد نشان می‌دهد در نمونه‌ای شامل 94 شرکت که بخش عمده ارزش بازار بورس اوراق بهادار تهران را تشکیل می‌دهند استراتژی‌های معاملاتی مبتنی بر مومنتوم بازده تا دوره میان‌مدت سودآور می‌باشد. مدل ریسک سه عاملی فاما و فرنچ (1993) تا دوره میان‌مدت توانایی توضیح مومنتوم را ندارد و بازده اضافی مومنتوم پس از کنترل ریسک، چالشی برای فرضیه کارآیی بازار به شمار می‌رود. بنابراین، مومنتوم بازده تا دوره میان‌مدت، از طریق مدل های رفتاری قابل توضیح است و فروواکنشی بازار می تواند موجب ایجاد مومنتوم ‌باشد. در دوره بلندمدت، مومنتوم بازده ناپدید شده و بازده استراتژی‌های مبتنی بر مومنتوم بازده نزدیک به صفر و غیرمعنی‌دار است. پرونده مقاله