تحقیق و توسعه به عنوان یک عامل اصلی در رشد صنایع و سرمایه گذاری های آتی محسوب می شود که می تواند بقائ سازمان ها را در دنیای پیچیده رقابت رقم بزند. شناخت توانمندی های مراکز تحقیق و توسعه و ارزیابی های دقیق در جهت تحقق اهداف استراتژیک در شرکت های خودرو سازی از اهم مسایل است. صنعت خودرو به عنوان یک صنعت مولد و تاثیر گذار در ابعاد مختلف جامعه در تمام دنیا جای خود را بیش از پیش باز کرده و و با سرمایه گذاری های بلند مدت گسترش یافته است. در این مقاله ، سعی شده است بر اساس نظر خبرگان و مطالعات پیشین، ابتدا عوامل توانمندی واحد های تحقیق و توسعه مشخص گردد و سپس تاثیر این عوامل به عنوان معیار های ارزیابی به روش مقایسه‌های زوجی [i]((FDEMATEL بررسی شده است. سپس اهمیت آن ها بر کانال ها ی انتقال تکنولوژی که نقش بسزایی در سرمایه گذاری دارند ، توسط 20 نفر از خبرگان شرکت های ایران خودرو و سایپا در یک ماتریس مورد بررسی قرار گرفته است که علاوه بر تعیین اولویت های توانمندی بیان کننده چالش های موجود نیز در این مراکز می باشد پرونده مقاله

این مطالعه با هدف شناسایی و اولویت بندی روشهای متنوع سرمایه گذاری خارجی برای انتقال تکنولوژی در صنعت کشتی سازی با رویکرد بکارگیری مدل تصمیم گیری چندمعیاره فازی انجام شده است. با مطالعه روشهای مختلف سرمایه گذاری خارجی و عوامل و فاکتورهای موثر در اولویت بندی این روشها و بکارگیری نمونه مناسب در این زمینه، نظرات مدیران و کارشناسان خبره و آشنا با موارد سرمایه گذاری خارجی در صنعت کشتی سازی در ایران مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. مدل تاپسیس فازی برای تحلیل داده های گردآوری شده در این مطالعه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در میان روشهای مختلف سرمایه گذاری خارجی، روش سرمایه گذاری (همکاری) مشترک و نیز روش تاسیس شرکتهای تابعه مستقل از بیشترین اولویت در بین سایر روشها در این صنعت برخوردار هستند. پرونده مقاله

سرمایه گذاری مستقیم خارجی ( FDI) یکی از مهمترین عوامل مطرح در زمینه افزایش تعاملات اقتصادی در عرصه بین المللی می باشد، که بکارگیری این نوع سرمایه گذاری اهدافی چون ارتقاء فن آوری، توسعه مهارت و مدیریت برای ارتقاء توان کیفی نیروی کار داخلی، افزایش استاندارد تولیدات داخلی، توسعه بازارهای صادراتی و حرکت به سوی اقتصاد بازار را دنبال می کند. از این رو وظیفه دولت، کمک به ظهور و پویایی صنایع و کارآفرینان داخلی برای جلب مشارکت شرکای خارجی ( به عنوان سرمایه گذار یا عرضه کننده فن آوری ) است. پژوهش حاضر، به ارزیابی اثر کیفیت سرمایه انسانی همراه با عوامل دیگری از جمله نرخ ارز، درجه باز بودن اقتصاد، اندازه بازار و ثبات اقتصادی بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای منتخب درحال توسعه جنوب شرق آسیا (تایلند، کره جنوبی، سنگاپور، مالزی، اندونزی و چین) طی سالهای 1995 تا 2012 و کشور ایران از سال 1980 تا 2012 پرداخته است. بدین منظور، با به کارگیری روش پانل دیتا برای کشورهای منتخب جنوب شرق آسیا به برآورد مدل تحقیق پرداخته شده است. علاوه بر آن، به منظور مقایسه نتایج مدل مربوط به کشورهای شرق آسیا با کشور ایران با استفاده از روش سری زمانی به برآورد مدل مربوط به کشور ایران پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد که در ایران و دیگر کشورهای منتخب در حال توسعه، شرایط مساعد برای سرمایه گذاری، در تعامل با سرمایه انسانی زمینه ساز جذب FDI است. در این راستا، ضروری است تصمیم‌گیرندگان کشور در برنامه‌ریزی‌های کلان خود، توسعه انسانی را مورد توجه بیشتری قرار دهند و خصوصا به ارتقای سطح و گستره آموزش افراد جامعه در رده‌های مختلف سنی بپردازند. پرونده مقاله