امروزه مسئولیت پذیری شرکتی به مهم‌ترین رکن در توسعه پایدار تبدیل‌شده است. لذا، این مطالعه با هدف تحلیل رابطه‌ بین ایفای نقش مسئولیت اجتماعی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران با توسعه‌ پایدار انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران، کارکنان و کارمندان رسمی و غیررسمی مرتبط با طرح‌ها و پروژه‌ها و نیز مهندسین، ناظران و عوامل مرتبط با پیاده سازی طرح احداث خط لوله انتقال نفت خام ترش سبز آب-ری (ذینفعان رسمی و سازمانی) بودند. روش نمونه گیری نیز به‌صورت نمونه گیری غیر احتمالی بود. از این رو، 300 نفر از افراد سازمانی به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. نتایج تحلیل مسیر و شاخص های مطلوب برازش مدل ساختاری، بیان کننده معناداری و تبیین و توجیه مناسب کلیه مؤلفه ها برای بررسی مسئولیت اجتماعی شرکتی است. یافته ها نشان می دهد که بین ایفای نقش مسئولیت پذیری شرکتی و توسعه پایدار رابطه معناداری وجود دارد که این ضرایب برای مسئولیت اقتصادی (0.692)، مسئولیت قانونی (0.668) مسئولیت اخلاقی (0.608) و مسئولیت بشردوستانه (0.612) می باشد. ضریب تعیین نیز برابر با 0.326 می باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که شرکت پالایش و پخش فراورده های نفتی عمدتاً بر بعد اقتصادی مسئولیت های خود تمرکز دارد و با تفکر عقلانی و هزینه/فایده گرایانه منجر به اختلال نهادی و بوم شناختی مناطق تحت نفوذ طرح احداث خط لوله شده است. لذا، نیازمند به‌کارگیری استراتژی هایی هست که بین ابعاد اقتصادی و سایرمولفه های مسئولیت پذیری (قانونی، اجتماعی، اخلاقی و بشردوستانه) تعادل ایجاد کند تا توسعه پایدار منطقه ای را با مخاطرات بیشتری روبرو نسازد. پرونده مقاله