در مطالعه حاضر به بررسی اثر ذخایر بین‌المللی بانک مرکزی بر خلق اعتبار بخش بانکی در چارچوب یک الگوی خودرگرسیون برداری ساختاری (SVAR) پرداخته شده است. برای برآورد مدل از داده‌های دوره زمانی 1380 تا 1401 استفاده شده و تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار STATA انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که یک انحراف معیار شوک در نرخ تغییرات ذخایر بین‌المللی، تا سه دوره پس از اعمال شوک اثر مثبت بر خلق پول بخش بانکی برجای گذاشته و پس از آن اثر آن کاهش پیدا کرده و به سمت صفر میل پیدا می‌کند. این نتیجه نشان می‌دهد که افزایش ذخایر بین‌المللی توسط بانک مرکزی به افزایش پایه پولی منجر شده که نتیجه آن افزایش خلق پول توسط سیستم بانکی بوده است. به عبارت بهتر با افزایش درآمدهای صادراتی کشور و در نتیجه آن افزایش ذخایر در کشورهای دیگر، دولت از طریق بانک مرکزی این ذخایر را به عنوان پشتوانه پولی قلمداد کرده و معادل ریالی آن را به عنوان پایه پولی لحاظ نموده است پرونده مقاله