برای بررسي اثر سطوح نيتروژن و نسبت‌هاي کاشت بر عملکرد کشت مخلوط ذرت و آفتابگردان، آزمايشي به صورت کرت هاي يک بار خرد شده، در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر در سال 1384 اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل مقادير مختلف نيتروژن (50، 100 و 150 کيلوگرم نيتروژن در هکتار از منبع اوره) به عنوان کرت‏هاي اصلي و نسبت‌هاي اختلاط ذرت و آفتابگردان به عنوان کرت هاي فرعي در نظر گرفته شدند. نسبت‌هاي اختلاط شامل S1 (100 درصد آفتابگردان)، S2 (25 درصد ذرت و 75 درصد آفتابگردان)، S3 (50 درصد ذرت و 50 درصد آفتابگردان)، S4 (75 درصد ذرت و 25 درصدآفتابگردان) و S5 (100 درصد ذرت) بودند. نتايج نشان داد كه عملکرد دانه آفتابگردان، عملکرد دانه ذرت، مجموع عملکرد دو گياه، وزن هزاردانه و درصد روغن دانه آفتابگردان به طور معني‌داري تحت تأثير سطوح مختلف نيتروژن و نسبت‌هاي اختلاط قرار گرفتند. اما وزن هزاردانه ذرت و تعداد دانه در بلال معني‌دار نگرديد. بيشترين عملکرد دانه براي آفتابگردان و ذرت به ترتيب به ترکیب های تیماری N2S1 و N3S5 با 462 و 1319 گرم در متر مربع اختصاص داشت. بيشترين و كمترين شاخص نسبت برابري زمين (LER) به ترتيب مربوط به تركيب تيماري N2S2 و N3S4 به ميزان 85/1 و 08/1 بود. علاوه بر اين ضريب نسبي تراكم (K) مشخص نمود كه كمترين و بيشترين مقدار اين شاخص به تركيب تيماري N3S4 و N3S2 به ترتيب به ميزان 2/0 و 2/7 تعلق داشت. پرونده مقاله