از آن جا که خستگی ناشی از تکرار مهارت های ورزشی، موجب اختلال در میزان تولید نیرو و سرعت کوتاه شدن عضله شده، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک وهله خستگی موضعی عضلات ثبات دهنده مرکزی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی اندام فوقانی زنان قایقران حرفه ای بود. 20 قایقران حرفه ای دراگون بوت به عنوان آزمودنی در پژوهش حاضر شرکت نمودند. پنج پارامتر بیومکانیکی-عملکردی شامل ثبات اندام فوقانی، تعادل، استقامت، قدرت و انعطاف پذیری عملکردی اندام فوقانی در این آزمودنی ها در ابتدای تحقیق به عنوان پیش آزمون گرفته شد. سپس یک وهله پروتکل خستگی تعدیل شده بر عضلات ثبات دهنده مرکزی بدن و تنه آزمودنی ها اعمال شد و مجددا تمامی آن ها تحت تست های پس آزمون قرار گرفتند. در انتها نیز از آزمون آماری تی زوجی جهت مقایسه دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. نتایج نشان دادند که در متغیرهای ثبات مفصلی، قدرت، استقامت افزایش معنادار، انعطاف پذیری افزایش معنادار بین پیش آزمون و پس آزمون مشاهده شد. تفاوت معناداری میان پیش آزمون و پس آزمون در متغیر تعادل مشاهده نشد (05/0p ˂ ). توصیه می شود تا مربیان و ورزشکاران سطح حرفه ای رشته ی قایقرانی، با در نظر گرفتن بیومکانیک حرکت، به آماده سازی بهتر و انجام تمریناتی که باعث بهبود استقامت عضلات مرکزی و افزایش توانایی آنها در مقابله با خستگی می شوند، بپردازند. پرونده مقاله

مقدمه: سه فاکتور کینتیکی نرخ بارگذاری، زمان رسیدن به ثبات و ایمپالس در حین فرود در والیبالیست ها از اهمیت بالایی برخوردار است، اما تاکنون تحقیقی در زمینه مقایسه این فاکتورهای مهم در میان پست های والیبال، به خصوص بازیکنان پست های دفاع کنار و دفاع میانی در هنگام اجرای مهارت دفاع روی تور یافت نشده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه نرخ بارگذاری، زمان رسیدن به ثبات و ایمپالس بین بازیکنان سرعتی دفاع میانی و قدرتی دفاع کنار هنگام فرود در مهارت دفاع روی تور والیبال بود. روش شناسی: 18 والیبالیست جوان حرفه ای مرد در دو گروه شامل 9 بازیکن دفاع میانی و 9 بازیکن دفاع کناری ، به طور جداگانه سه پرش عمودی بر روی صفحه نیرو انجام دادند. سپس داده‌های کینتیکی فرود شرکت کنندگان، یعنی نرخ بارگذاری، زمان رسیدن به ثبات و ایمپالس، مستقیما از خروجی های صفحه نیرو، مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. از آزمون t مستقل جهت تحلیل و مقایسه متغیرهای تحقیق در بین دو گروه استفاده شد. نتایج: با وجود بالاتر بودن میانگین زمان رسیدن به ثبات در بازیکنان دفاع میانی و بالاتر بودن میانگین نرخ بارگذاری و ایمپالس در بازیکنان دفاع کناری، تفاوت معنادار آماری در متغیرهای دو گروه مشاهده نشده است (05/0P˂). نتیجه گیری: عدم توجه به متغیرهای کینتیکی در بازیکنان پست های مختلف والیبال، در هنگام فرود پس از اجرای مهارت هایی مانند دفاع روی تور می تواند عاملی برای بروز آسیب بوده و علاوه بر این بر روی عملکرد این گروه تاثیرگذار خواهد بود. پرونده مقاله