مقایسه اثر تمرینات هوازی تناوبی و تداومی به همراه تمرین مقاومتی دمی بر اپلین 17 و سیستم رنین آنژیوتانسین در مردان مبتلا به نارسایی قلبی
محورهای موضوعی : اثر فعالیت بدنی بر بیماری ها
حمید طالبی فرد
1
(، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران)
حبیب اصغرپور
2
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آبادکتول، دانشگاه آزاداسلامی، علی آبادکتول، ایران)
رضا رضایی شیرازی
3
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران)
عبدالامیر سیاری
4
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی ، آبادان، ایران)
کلید واژه: نارسایی قلبی, تمرین هوازی تناوبی, تمرین هوازی تداومی, سیستم رنین آنژیوتانسین, آپلین 17,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف: تمرینات هوازی از مداخلات مبتنی بر بازتوانی قلبی در بیماری نارسایی قلبی است. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات هوازی تناوبی و تداومی به همراه تمرین مقاومتی دمی بر اپلین 17 و سیستم رنین آنژیوتانسین در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود.مواد و روش‌ها: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 مرد مبتلا به نارسایی قلبی به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین هوازی تناوبی، تمرین هوازی تداومی وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرینات هوازی فزاینده یا تناوبی در 2 وهله 10 دقیقه ای تریدمیل و ارگومتر با شدت 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره و در ادامه تمرین مقاومتی دمی با شدت با 70-40 درصد S-index بود. هردو پروتکل تمرین ایزوکالریک بودند و فقط شیوه تمرینات هوازی در دو گروه متفاوت بود. از آزمون تحلیل کواریانس برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد (05/0≥ P).یافته ها: پس از هشت هفته تمرین کاهش معنی داری در آنژیوتانسین I (001/0 > P) و افزایش معنی داری در سطوح آنژیوتانسین II (به ترتیب: 019/0 = P)؛ 013/0 = P) و آپلین 17 (001/0 > P) در گروه‌های تمرین تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات ورزشی هوازی چه به صورت تداومی و چه به صورت تناوبی با افزایش اپلین اثرات مثبتی بر سیستم رنین آنژیوتانسین و در نتیجه بهبود عملکرد قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارد.
Background and aims: Aerobic training are interventions based on cardiac rehabilitation in heart failure. The aim of the present study was to comparison of the effect of Interval and continuous aerobic training with inspiratory resistance training on apelin 17 and the renin-angiotensin system in men with heart failure.Materials and Methods: In this semi-experimental research, 30 men with heart failure were randomly divided into 3 groups of intermittent aerobic exercise, continuous aerobic exercise and control. The training intervention consisted of eight weeks of continue or interval aerobic training in two 10-minute section on a treadmill or ergometers with an intensity of 40-85% of the reserve heart rate, followed by inspiratory resistance training with an intensity of 40-70% S-index. Both exercise protocols were isocaloric and only the method of aerobic exercise was different in the two groups. Analysis of covariance test was used for statistical analysis (P ≥ 0.05).Results: After eight weeks of training, there was a significant decrease in angiotensin I (P < 0.001) and a significant increase in angiotensin II levels (respectively: P = 0.019; P = 0.013) and apelin 17 (P < 0.001) were observed in the continuous and interval training groups compared to the control group. Also, no significant difference was observed between the two continuous and periodic training groups.Conclusion: According to the results, it can be said that continue or interval aerobic training, has positive effects on the renin-angiotensin system by increasing apelin and thus improving cardiovascular function in patients with heart failure.
_||_
