مقایسه اثر تمرینات هوازی تناوبی و تداومی به همراه تمرین مقاومتی دمی بر اپلین 17 و سیستم رنین آنژیوتانسین در مردان مبتلا به نارسایی قلبی
الموضوعات :
حمید طالبی فرد
1
(، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران)
حبیب اصغرپور
2
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آبادکتول، دانشگاه آزاداسلامی، علی آبادکتول، ایران)
رضا رضایی شیرازی
3
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران)
عبدالامیر سیاری
4
(گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی ، آبادان، ایران)
الکلمات المفتاحية: نارسایی قلبی, تمرین هوازی تناوبی, تمرین هوازی تداومی, سیستم رنین آنژیوتانسین, آپلین 17,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف: تمرینات هوازی از مداخلات مبتنی بر بازتوانی قلبی در بیماری نارسایی قلبی است. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات هوازی تناوبی و تداومی به همراه تمرین مقاومتی دمی بر اپلین 17 و سیستم رنین آنژیوتانسین در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود.مواد و روش‌ها: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 مرد مبتلا به نارسایی قلبی به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین هوازی تناوبی، تمرین هوازی تداومی وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرینات هوازی فزاینده یا تناوبی در 2 وهله 10 دقیقه ای تریدمیل و ارگومتر با شدت 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره و در ادامه تمرین مقاومتی دمی با شدت با 70-40 درصد S-index بود. هردو پروتکل تمرین ایزوکالریک بودند و فقط شیوه تمرینات هوازی در دو گروه متفاوت بود. از آزمون تحلیل کواریانس برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد (05/0≥ P).یافته ها: پس از هشت هفته تمرین کاهش معنی داری در آنژیوتانسین I (001/0 > P) و افزایش معنی داری در سطوح آنژیوتانسین II (به ترتیب: 019/0 = P)؛ 013/0 = P) و آپلین 17 (001/0 > P) در گروه‌های تمرین تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات ورزشی هوازی چه به صورت تداومی و چه به صورت تناوبی با افزایش اپلین اثرات مثبتی بر سیستم رنین آنژیوتانسین و در نتیجه بهبود عملکرد قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارد.
_||_
