بارزترین خصوصیات ادبی دیوان «نرمه‌واران» اثر جلیل آهنگرنژاد

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات کردی و لکی

مسعود باوان پوری ¹ , وحید سجادی فر ² , سکینه آزادی ³

1 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلام‌آباد غرب.
2 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، واحد البرز.
3 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ایلام.

تاریخ دریافت : 1394/06/25 تاریخ پذیرش : 1394/12/12 تاریخ انتشار : 1395/03/01

کلید واژه: شعر کردی, کردی جنوبی, جلیل آهنگرنژاد, نرمه‌واران,

چکیده مقاله :

جلیل آهنگرنژاد، شاعری از گیلانغرب است که شعرش بازتابی از محیط و طبیعت کوهستانی و زیبای منطقۀ وی است. شاعر در دیوان نرمه واران از عناصر طبیعت مانند: بهار (وه هار)، گنجشک (ملوچگ) و ... بهره گرفته است. وی به خوبی از رنگ‌ها بویژه کال (سبز کمرنگ) در شعر خویش استفاده کرده است. تشخیص، حسامیزی و تکرار در شعر وی بسامد درخور توجهی دارد. شاعر در زمینۀ هنجارگریزی واژگانی و استفاده از کلمات قدیمی که رونق پیشین را از دست داده اند، کوشیده است. مقالۀ حاضر بر آن است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تبیین کاربرد این عناصر در دیوان نرمه واران بپردازد.

چکیده انگلیسی:

JalilAhangar nezhad, is a poet from Gilan Gharb city, that hispoetry is a reflection of the environment and Themountainous and beautiful nature area.Poet in his book used elements of nature,such as spring, birds and…. He has used colors well, especially “kāl” (pale green) in his poetry. Personification, Combining the senses and repetition in his poetry hasconsiderable frequency. He insists to use old words:those terms of vocabulary which lost the previous boom. This article isbased on using descriptive and analytical methods to assess and explain the useof these elements in the book “Narme‌Varan

منابع و مأخذ:

1. آشوری، داریوش و دیگران، (1366)، پیامی در راه، چاپ سوم، تهران: طهوری.


2. آهنگرنژاد، جلیل، (1390)، دیوان نرمه­واران، چاپ دوم، کرمانشاه: چشمه­ی هنر و دانش.


3. اتین، یوهانس، (1384)، کتاب رنگ، ترجمه محمدحسین حلیمی، چاپ هشتم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.


4. بهار، محمدتقی، (1386)، سبک­شناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی، چاپ دوم، تهران: زوّار.


5. پاک­نژاد، سیّدرضا، (1384)، اوّلین دانشگاه و آخرین پیامبر، تهران: کتابفروشی اسلامیّه.


6. حسن­لی، کاووس، (1383)، گونه­های نوآوری در شعر معاصر ایران، تهران: ثالث.


7. خسرو جاف، (2005)، اللر کردأم لر، ترجمه محمد البدری، اربیل: ئاراس.


8. داد، سیما، (1383)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: مروارید.


9. رجایی، نجمه، (1378)، آشنایی با نقد ادبی معاصر عربی، مشهد: دانشگاه فردوسی.

10. زرین­کوب، عبدالحسین، (1381)، شعر بی­نقاب، شعر بی­دروغ، چاپ سوم، تهران: جاویدان.

11. زندی، هیوا، (2007)، مقترح للکتابة بالهجیة الفیلیة، چاپ دوم، اربیل: ئاکو.

12. زواهره، هزاع، (2008)، اللون و دلالاته فی الشعر، چاپ اول، اردن: دارالمحامد للنشر و التوزیع.

13. شفیعی­کدکنی، محمدرضا، (1370)، صور خیال در شعر فارسی، چاپ چهارم، تهران: آگاه.

14. ______________، (1381)، موسیقی شعر، چاپ دهم، تهران: آگاه.

15. شمیسا،  سیروس، (1379)، نگاهی تازه به بدیع، تهران: فردوس.

16. __________، (1387)، بیان، چاپ سوم، تهران، نشر میترا.

17. صفوی، کوروش، (1383)، از زبان­شناسی به ادبیات، چاپ سوم، تهران: سوره مهر.

18. علی­اکبر­زاده، مهدی، (1378)، رنگ و تربیت، چاپ دوم، تهران: میشا.

19. غریب، رُز، (1378)، نقدی بر زیبایی­شناسی و تأثیر آن بر نقد عربی، ترجمه نجمه رجایی، مشهد: دانشگاه فردوسی.

20. کلباسی، ایران، (1388)، فرهنگ توصیفی گونه­های زبانی ایران، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

21. گودرزی، علیرضا، (1381)، ایل کلهر در دوره مشروطیت، کرمانشاه: انتشارات کرمانشاه.

22. لوشر، ماکس، (1380)، روانشناسی رنگ‌ها، تهران: مترجم.

23. مختار عمر، احمد، (1997)، اللغة و اللون، چاپ دوم، قاهره: عالم الکتب.

 احمدیان، لیلا،
(1381)، بررسی عنصر رنگ و جلوه­های آن در شاهنامه فردوسی، پایان­نامه
کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز

 

1. سنگری، محمدرضا، (1381)، «هنجارگریزی و فراهنجاری در شعر»، رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره 64، صص 4- 9.


2. گلچین، میترا و سمیه رشیدی، (1390)، «جایگاه پارادوکس و حس‌آمیزی و انواع آنها در مثنوی مولانا»، نشریه ادب فارسی، دوره جدید، شماره 3- 5، صص 295 – 308.

مدرسی، فاطمه و امید یاسین، (1387)، «نقد صورتگرایانه غزلیات حافظ»، مجله سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، شماره اول، صص 118 – 141.

 

1. بابایی، نصرت­اله، (1393)، «شناسنامه­ی تلخ سرگردانی، نقدی بر مجموعه شعر رووژ اثر جلیل آهنگرنژاد»، نمایه شده در www.balout.ir


2. موزونی، رضا، (1390)، «نقدی بر کتاب نرمه­واران»، نمایه شده در www.balout.ir

 

.