غزل سعدی و حافظ
محورهای موضوعی : زبان و ادبیات فارسیکلید واژه: ادبیات غنایی, سعدی, غزل, حافظ,
چکیده مقاله :
چکیده حافظ و شعر او از دیدگاه‌های گوناگون، بارها و بارها مورد بحث قرار گرفته است به گونه‌ای که بیم آن می‌رود هرچه بگوییم و بنویسیم، گفته و نوشته باشند. درین زمینه مطالب تکراری و دریافتهای شخصی نامستدل، بازی با عبارات، کلی گوییها و فلسفه بافیها و عرفان بازیها، به حدّی است که به راستی خسته کننده شده است. درین مختصر به مطلبی که شاید کمتر متعرض آن شده باشند، می‌پردازم و آن مقایسة سعدی و حافظ از جهت توجه به مبانی عرفان اسلامی است. و البته مدعی کمال سخن خود نیستم و از صاحبنظران می‌خواهم مرا به لغزشهایم آگاه سازند. شاید خوانندگان صاحبنظر در بادی امر با خود بگویند مقایسة درستی نیست و به اصطلاح قیاس مع‌الفارق است و یا اینکه معلوم است که حافظ در عرفان بسی والاتر از سعدی است. شعر سعدی همه پیرامون عشق مجازی و باده و ساده و شاهد است او را با حافظ آسمانی چه کار! به هرحال نگارنده درست یا غلط، بدین گمان است که سعدی در کل به مراتب بیش از حافظ، عناصر عرفان اسلامی را در آثارش به کار برده است. البته این موضوع بسیار گسترده است و برای تبیین کامل آن، کتابی بزرگ باید تألیف شود.
. اسلامی ندوشن، محمدعلی (1368)، ماجرای پایان ناپذیر، تهران، یزدان.
2. الدارابی، محمدبن محمد (1357)، لطیفه غیبی، شیراز، احمدی.
3. حافظ، مولانا شمس‌الدین محمد (1365)، دیوان غزلیات، خلیل خطیب رهبر، تهران، صفی علیشاه، چاپ سوم.
4. خرمشاهی، بهاءالدین (1378)، حافظ نامه، تهران، علمی فرهنگی، چاپ دهم.
5. زریاب خویی، عباس (1368)، آیینه جام، تهران، علمی.
6. سعدی، شیخ مصلح الدین (1335 ه.ق)، کلیات سعدی، بمبئی، مطبع سپهر.
7. صفا، ذبیح الله (1351)، تاریخ ادبیات (جلد سوم)، تهران، دانشگاه تهران.
8. غنی، قاسم (1366)، تاریخ عصر حافظ، تهران، زوار.
9. مرتضوی، منوچهر (1365)، مکتب حافظ(مقدمه‌ای بر حافظ شناسی)، تهران، توس، چاپ دوم.
10. مولانا، جلال الدین محمد بلخی (1369)، مثنوی، محمد استعلامی، تهران، زوار، چاپ دهم.
