تحلیل رابطه شاخص‌های جمعیتی با توسعه یافتگی استان‌های ایران

محورهای موضوعی : هیدرولوژی

میرنجف موسوی ¹ ( دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه ارومیه )
علی اکبر تقیلو ² ( استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه ارومیه )
علی باقری کشکولی ³ ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان )

تاریخ دریافت : 1394/04/03 تاریخ پذیرش : 1394/05/10 تاریخ انتشار : 1394/11/12

کلید واژه: توسعه یافتگی, استان‌های ایران, شاخص‌های توسعه, شاخص‌های جمعیتی,

چکیده مقاله :

برنامه ریزی جمعیت به عامل اساسی در توسعه یافتگی و عدم توسعه یافتگی مطرح شده است. پدیده شهرنشینی به عنوان یکی از مهمترین پیامدهای رشد جمعیت در قرن 21 منجر شده است بحران‌های شهری و آسیب‌های جدی در روند توسعه یافتگی مناطق و شهرها به وجود آید و استان‌های کشور به لحاظ میزان توسعه یافتگی نابرابری شدیدی باهم داشته باشند. با توجه به ماهیت موضوع و مؤلفه‌های مورد بررسی، رویکرد حاکم برای این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. شاخص‌های مورد بررسی حدود 7 شاخص جمعیتی و30 شاخص اقتصادی، فرهنگی، صنعتی و مسکن است که اطلاعات مورد نیاز از مرکز آمار ایران، سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن و سالنامه‌های آماری استان‌ها بر اساس آمار سال 1390 جمع‌آوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل Topsis و همچنین از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی، رگرسیون، تحلیل واریانس و مدل تحلیل مسیر جهت سنجش ارتباط بین شاخص‌های جمعیتی و شاخص‌های توسعه و همچنین میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری استفاده شده است. برابر بررسی‌های صورت گرفته، استان تهران و البرز با میزان‌های توسعه به ترتیب 9861/0 و 9824/0 به عنوان توسعه یافته‌ترین استان‌ها و استان سیستان و بلوچیستان با میزان توسعه 0069/0 به عنوان محروم‌ترین استان شناخته شدند. همچنین ضریب همبستگی چندگانه با 901/0 رابطه بین شاخص‌های جمعیتی و میزان توسعه‌یافتگی استان‌های کشور را تایید می‌نماید. مقدار تبیین نشان می‌دهد که 5/76 درصد از تغییرات و توسعه‌یافتگی استان‌های کشور ناشی از شاخص‌های جمعیتی (تراکم جمعیت، میزان شهرنشینی، نرخ فعالیت، بارتکفل، میزان باسوادی، میزان مهاجرین وارد شده و نسبت جنسی است. همچنین مدل تحلیل مسیر نشان می‌دهد شاخص میزان باسوادی با ضریب 687/0 بیشترین تاثیر و میزان بارتکفل با ضریب 355/0- کمترین تاثیر به عبارتی دیگر تاثیر منفی بر روند توسعه یافتگی استان‌های کشور داشته است. در نهایت جهت رسیدن به توسعه یافتگی استان‌های محروم پیشنهاداتی ارایه شده است.

چکیده انگلیسی:

Today, population has become an important issue in development and lack of development. Phenomena of urbanization, as one of the most important consequences population growth in the 21st century, is that had the crisis and seriously damaged to development process areas and cities and led to has the development of severe inequality. The purpose of this study is the relationship analyzing between population and development in the provinces. The method of Research is, descriptive and analytical. Parameters studied is, 7 demographic indicators, and 30 indicators economic, cultural, industrial, and housing. To the data analysis, was used from TOPSIS model, statistical correlation, regression, analysis of variance. The results show that, Tehran and the Alborz were identified the most development respectively 0.9861 and 0.9824 and the provinces of Sistan and Blochestan with the development of the 0.0069 as undeveloped. Multiple correlation coefficients will confirm with the 0.901 relationship between population and development indicators. Regression coefficient indicates that is the 76.5% of the changes development province from indicators’ population (population density, urbanization rate, activity rate, Dependence coefficient, literacy rate, sex ratio of immigrants entered).

منابع و مأخذ:

1. اصغرپور، محمدجواد (1387)، تصمیم‌گیری‌های چند معیاری، انتشارات دانشگاه تهران.


2. اکبری، نعمت الله و مهدی زاهدی کیوان(1387)، کاربرد روش‌های رتبه بندی و تصمیم‌گیری چند شاخه، انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، تهران.


3. زنجانی، حبیب الله(1371)، جمعیت وتوسعه مجموعه مقالات، مرکز مطالعات وتحقیقات شهرسازی ومعماری ایران،تهران.


4. قاضی طباطبائی، محمود؛ آقایاری‌هیر، توکل (1388)، جمعیت و فقر در ایران، کتاب جمعیت و توسعه، تهران: مرکز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه.


5. کاظمی پور، شهلا(1389)، « توسعه و مناسبات جمعیتی در ایران: با رویکرد آینده‌نگر»، برداشت دوم، سال هفتم، شماره‌های 11و12،تهران.


6. مرکز آمار ایران (1390)، سرشماری عمومی نفوس و مسکن.


7. موسوی، میرنجف و علی باقری کشکولی (1391)، تحلیل جمعیت در برنامه ریزی شهری و منطقه‌ای، انتشارات آراد کتاب، کهکشان دانش، تهران.


8. Barton, Carl R, Janis Bernstein and Josef Leitmann (1992) Managing the Environmental Challenge of Mega-Urban Regions. Paper prepared for the International Conference on Managing the Mega-Urban Regions of the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) Countries: Policy Challenges and Responses. Asian Institute of Technology, Bangkok, 30 November-3 December


9. Bebel, A (1970), woman under socialism, New York: source book press


10. Charle, Edvin. (1983), Mocroeconomics of Developing Country, Mc Graw-Hill.


11. Gilbert, A., (1989), Development Planning and Spatial Structure, John Wiley


12. Gomes, R. and D. K. Foot (2003). “Age Structure, Income Distribution and Economic Growth”, Interdisciplinary Institute of Management London School of Economics, Department of Economics University of Toronto, Toronto, Ontario.


13. Heer, D (1977), three issues in soviet population policy, population and development review 3


14. Jianmin, Li (2010), The conception and meaning of balanced population development, Population Research,.3,(in Chinese).


15. Lei, Zhang &Z. Dayong (2011), Relationship between Ecological Civilization and Balanced Population Development in China, Journal of Energy Procedia,5.


16. Lenin, V. I. (1963), the working class and neo - Malthusianism in collected works, Volume 19, Moscow: foreign languages publishing house.


17. Mbonile, Milline and Julius Kvelia (2001), population, environment and development in kinondoni district, Tanzania, LUCID Working Paper Series No. 39.


18. Ross, John (1996); International Encyclopedia of population, Vol.1, New York, A division of Macmillan publishing CO, Inc


19. Simon, J (1977), Theory of Population and Economic Growth, Basil Blackwell, Oxford.


20. United Nations. (1973), “Principles and ecommendations for Population and Housing Censuses, Revision 1” Statistical Papers, Series M, No. 67/Rev 1 New York: United Nations.

21. Zhai zhenwu, Yangfan, (2010), The situation and analysis of balanced population development in China, Population and Family Planning.8, 11-12,(in Chinese).