کارایی رشد، فراسنجه‌های سلولی خون، آنزیم‌های کبدی و قیمت فیل ماهی (Huso huso) پرورشی تغذیه شده با سه نوع غذای ایرانی
محورهای موضوعی : نشریه فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری
حبیب وهابزاده رودسری
1
(عضوهیئت علمی گروه شیلات دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان)
کلید واژه: ارزش, رشد, جیره, ضریب تبدیل, سلول‌های خونی, واژه‌های کلیدی: فیل‌ماهی,
چکیده مقاله :
گسترش پرورش فیل ماهی(Huso huso) در مناطق کشور، تولید غذای تاسماهیان پرورشی توسط کارخانجات داخلی و تغییرات عمده قیمت غذاهای وارداتی، اهمیت انتخاب جیره مناسب را افزایش داده است. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد و کارایی زیستی و اقتصادی سه نوع جیره رایج ماهیان خاویاری تولید ایران در پرورش فیل ماهی دو ساله طی 45 روز انجام شد. 32 فیل ماهی با میانگین وزنی 61/336 ± 94/2156 گرم در 4 گروه پلاک گذاری و کشت شدند. چهار تیمار شامل سه نوع غذای ایرانی (تیمارهای 1، 2 و 3) و یک جیره خارجی[1] (تیمار 4) بطور پیش فرض فرمولاسیون متفاوت از نظر منابع و مقادیر پروتئین و چربی داشتند. غذادهی طبق دستورالعمل تولیدکنندگان بر پایه زیتوده کشت (زیست سنجی 15 روز یکبار) و دمای آب انجام شد. نتایج نشان داد بالاترین مقادیر افزایش وزن بدن، ضریب چاقی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 2 بود. تفاوت معنی داری بین شاخص های خونی گلبول های قرمز در بین تیمارها (به غیر از درصد هماتوکریت که در تیمار 4 بالاتر بود) مشاهده نشد. اما تفاوت در تعداد گلبول های سفید و شمارش افتراقی آنها در تیمارها معنی دار شد. ماهیانی که از تیمارهای 1 و 3 تغذیه کردند، دارای مقادیر کمتری از آنزیم‌های کبدی در مقایسه با سایر تیمارها بودند. با در نظر گرفتن هزینه‌های مترتب به هر یک از جیره‌ها در مجموع تیمار 2 بر سایر تیمارها برتری داشت. [1] اسکرتینگ، بیضا، فرادانه، ماناکوآ(براساس حروف الفبا) جهت خودداری از تبلیغ نام تجاری، سوگیری ناخواسته در مقایسه ها و توجه به معیارهای علمی، تیمارها براساس شماره نامیده می شوند)
Breeding expansion of giant sturgeon (Huso huso) in different regions of Iran and production of formulated food in sturgeon farms by domestic factories and changes in the price of imported foods, caused the importance of appropriate diet selection. This research was conducted to evaluate the diets' biological performances and economic efficiency of some diets produced in Iran for rearing two-years-old Beluga for 45 days. Several 32 pieces of giant sturgeon with an average weight of 2156.94 ± 336.61 grams were labelled and cultured in 4 groups. 4 treatments including three types of Iranian food (treatments 1, 2, and 3) and an imported diet (treatment 4) were determined, which by default had different formulations in terms of protein and fat sources and amounts. Feeding set up according to the manufacturer's instructions based on stocking density (every 15 days Biometry) and water temperature. The results showed that the highest values of body weight gain, obesity coefficient, and the lowest food conversion rate were observed in treatment 2. In the comparison of red blood indices, except for the haematocrit percentage of treatment 4, which was higher, there was a difference in the treatments was not observed. But the difference in the number of white blood cells counts and the differential count in the treatments were significant. The fish fed with treatments 3 and 1 had lower amounts of liver enzymes compared to other treatments. Considering the costs related to each of the rations, overall, treatment 2 was preferred to other treatments.
_||_
