The Efficacy of the Inclusion of Recast and Prompts Corrective Feedback in Task- based Language Teaching on Iranian EFL Learners' Knowledge of Grammar

محورهای موضوعی : language teaching

نورالدین یوسفی ¹ (Razi University)
وحید محمدی ² (Razi University)

تاریخ دریافت : 1402/05/27 تاریخ پذیرش : 1402/09/14 تاریخ انتشار : 1402/06/10

کلید واژه: Corrective feedback, Recast, prompt, Oral Performance Test, Untimed Grammatical Judgment Test,

چکیده مقاله :

This study was an attempt to explore the impacts of recast and prompt as two types of corrective feedback on the development of knowledge of past tense by Iranian pre-intermediate EFL learners. This study followed quasi- experimental design including pre-test, treatment, an immediate post-test, and a delayed post-test procedure. Initially, the pretest data from learners' performance on the Oral Performance Test (OPT) and the Untimed Grammatical Judgment Test (UGJT) was collected. After administering the pretest, the researchers gave the treatment to two experimental groups. Recast corrective feedback was supplied to the first experimental group, prompt corrective feedback was provided to the second experimental group, and no specific corrective feedback was given to the control group. The immediate post-test was given immediately following the delayed post-test, which was performed three weeks later. The findings of the study showed that when it came to their explicit and implicit knowledge of past tense, students who received prompt or recast corrective feedback outperformed those who received no particular corrective feedback. The results also showed that in this area, students in the group receiving prompt corrective feedback still did significantly much better than those in the recast group. The findings of this study may be useful for all stakeholders in the field of education but particularly for language teachers and students. They would benefit language teachers, teacher trainers, and material developers interested in employing task-based approach with feedback in their pedagogical activities.

چکیده انگلیسی:

این مطالعه تلاشی برای بررسی تأثیر دو نوع بازخورد اصلاحی فوری و طرح نو (با تاخیر) بر توسعه دانش زمان (ساختار) گذشته زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی سطح پیش از متوسط بود. در این مطالعه از طرح نیمه تجربی شامل پیش آزمون، تجربه، پس آزمون فوری و پس آزمون با طرح مجدد استفاده شد. در ابتدا، داده های پیش آزمون از عملکرد فراگیران در آزمون عملکرد شفاهی (OPT) و آزمون قضاوت دستوری زمانبندی نشده (UGJT) جمع آوری شد. پس از انجام پیش آزمون، محققان تجربه را در دو گروه آزمایش اجرا کردند. بازخورد اصلاحی طرح مجدد به گروه آزمایش اول ارائه شد، بازخورد اصلاحی سریع به گروه آزمایشی دوم ارائه شد و بازخورد اصلاحی خاصی به گروه کنترل داده نشد. پس‌آزمون فوری بلافاصله پس از پس‌آزمون با تاخیر، که سه هفته بعد انجام شد، ارائه گردید. یافته‌های این مطالعه نشان داد که وقتی نوبت به دانش صریح و ضمنی آن‌ها از زمان گذشته می‌رسد، دانش‌آموزانی که بازخورد اصلاحی فوری دریافت کرده‌اند یا بازخورد اصلاحی مجدد (طرح نو) کرده‌اند، عملکرد بهتری نسبت به دانش‌آموزانی دارند که بازخورد اصلاحی خاصی دریافت نکرده‌اند. نتایج همچنین نشان داد که در این زمینه، دانش‌آموزان گروهی که بازخورد اصلاحی سریع دریافت می‌کردند باز به طور قابل‌توجهی بسیار بهتر از آن‌هایی که در گروه بازخورد اصلاحی طرح نو دریافت کرده بودند، عمل کردند. یافته های این مطالعه ممکن است برای همه ذینفعان در زمینه آموزش، به ویژه برای معلمان و دانش آموزان زبان مفید باشد. این یافته ها به معلمان زبان، مربیان معلمان و تهیه کنندگان مطالب درسی علاقه مند به استفاده از رویکرد مبتنی بر وظیفه (Task-based) با بازخورد در فعالیت های آموزشی خود سود خواهند رساند.