چالشهای گفتمانی اصلاح طلبان با غیردر جمهوری اسلامی ایران 1392 الی 1396
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسی
اکرم بای
1
(
دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
)
بابک نادرپور
2
(
استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
)
کلید واژه: گفتمان, قدرت, اصلاح طلب, اصولگرا, برجسته سازی و حاشیه رانی,
چکیده مقاله :
گفتمانها با هدف کسب قدرت در جامعه به وجود می آیند و برای مطرح شدن در جامعه نیاز به حداقلی از فضای اشتراک دارند. برای تحقق این هدف، وارد رقابت گفتمانی با غیر می شوند. هرگاه گفتمانی اقدام به تخریب و واسازی نشانه های گفتمانی رقیب کند و ساختارهای ایدئولوژیک آن را به چالش بکشد، از دایره خودی طرد و به دایره دیگری رانده می شود. در تحقیق حاضر چالشهای گفتمانی دو نیروی سیاسی مطرح در ایران، اصولگرا و اصلاح طلب در فاصله 1396-1392 به عنوان کنشگران گفتمان ساز، بررسی شد. به جهت مناسبت موضوع و نیز قابلیت فوق العاده گفتمان ارنستولاکلا و شانتال موفه در تبیین پدیده های سیاسی-اجتماعی، این نظریه به عنوان چارچوب نظری انتخاب شده است. نتایج داده ها بیانگرآن است که گفتمان رقیب اصلاح طلبی، گفتمان اصول گرایی ست که با استفاده از استراتژی برجسته سازی و حاشیه رانی به طرح عناصری در حوزه های مختلف سیاسی پرداخته و به چالشهای گفتمانی در 1۳۹۲ الی۱۳۹۶شدت بخشیده و این رقابت با غیر را با هدف ساختارشکنی و بی قراری رقیب در آستانه انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری انجام داده است، که نهایتاً با هژمونی گفتمان اصلاح طلبی- اعتدالی در 1396شکست معنایی این گفتمان توسط رقیب بی نتیجه ماند.
Dialogues are created with the aim of gaining power in the community and require a minimum of shared space to arise in the community. Whenever a discourse attempts to destroy and dismantle competing discourse symbols and challenge its ideological structures, it is discarded from its own circle and driven to another. Therefore, in the present study, the discourse challenges of two political forces in Iran, principled and reformist, as activists of discourse, were investigated in the years 1396-1392. This theory has been chosen as a theoretical framework, due to the subject matter as well as the remarkable ability of Ernestolaquella and Shantal Mouffe to explain socio-political phenomena. The results indicate that competing discourse of reformism is a fundamentalist discourse that uses elements of Exclusion and Foregrounding to design elements in different political domains and intensifies discourse challenges over time and competitively with others. It has done so with the aim of dismantling the rival on the eve of the twelfth presidential election, which ultimately ended with the hegemony of the Reformist-Moderation discourse in 1396 as the rival's semantic defeat.
_||_
