دیپلماسی فرهنگی ترکیه در عراق با رویکرد نوعثمانیگری و ناسیونالیسم ترکی (2003 – 2018)
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسی
پریسا پورعلی
1
,
محمدرضا دهشیری
2
,
محمدرضا قائدی
3
,
حسن خداوردی
4
1 - گروه روابط بین الملل، واحد بین الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
2 - استاد گروه روابط بین الملل، دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه، تهران، ایران
3 - استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.
4 - استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مطالعه دیپلماسی فرهنگی ترکیه در عراق، منوط به فهم نگاه جدید سیاست خارجی این کشور به خاورمیانه است. دولت ترکیه با طرح موضوع منازعه صفر و بهبود روابط با کشورهای بازمانده از امپراتوری عثمانی سابق، در چارچوب نوعثمانیگری و هویت واحد ترکی در قالب ناسیونالیسم، تلاش نمود تا خود را به‌عنوان یک بازیگر استراتژیک فرامنطقه‌ای مطرح نماید. هرچند تحولات پسینی در سیاست داخلی ترکیه و نیز بهارعربی و پیامدهای آن، تا حدودی باعث ابهام در سیاست خارجی ترکیه شده، اما این کشور هم‌چنان به دیپلماسی فرهنگی ناشی از این رویکرد پای‌بند است. در این چارچوب، عراق به‌عنوان مهم‌ترین راه ورود ترکیه به خاورمیانه از اهمیت استراتژیک برخوردار است. بر همین اساس، سوال اصلی مقاله این است که مهم‌ترین مؤلفه‌های دیپلماسی فرهنگی ترکیه در عراق کدام است و تا چه اندازه متأثر از ناسیونالیسم ترکی و نوعثمانی‌گرایی بوده است؟ در پاسخ، فرضیه مطرح شده این است که ترکیه با تمرکز بر ساختارهای فرهنگی خود و ابزارهایی چون رسانه، فیلم و سریال‌های ترکی، زبان و ادبیات ترکی، پیوندهای فرهنگی ـ مذهبی با مردم عراق در قالب گفتمان نوعثمانی‌گرایی و نیز پیوند مستحکم با ترکمن‌ها در قالب هویت واحد و ناسیونالیسم ترکی، توانسته حوزه‌های نفوذ عمیقی در عراق برای خود ایجادکند. روش تحقیق در این مقاله، بر مبنای پژوهش کیفی مورد محور و مبتنی بر روش اسنادی با جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات و داده است.
The study of Turkish cultural diplomacy in Iraq depends on understanding the country's new foreign policy perspective on the Middle East. The Turkish government sought to establish itself as a trans-regional strategic player in the context of neo-Ottomanism and a unified Turkish identity in the form of nationalism by raising the issue of zero conflict and improving relations with the surviving countries of the former Ottoman Empire. Although recent developments in Turkish domestic politics, as well as the Arab Spring and its aftermath, have somewhat obscured Turkish foreign policy, the country remains committed to the cultural diplomacy that results from this approach. In this context, Iraq is of strategic importance as the most important way for Turkey to enter the Middle East. Accordingly, the main question of the article is "What are the most important components of Turkish cultural diplomacy in Iraq and to what extent has it been influenced by Turkish nationalism and neo-Ottomanism?" In response, the hypothesis is that Turkey focuses on its cultural structures and tools such as the Turkish media, films and series, Turkish language and literature, cultural-religious ties with the Iraqi people in the form of a neo-Ottomanist discourse, and strong ties with the Turkmen in the form of Unified identity and Turkish nationalism have been able to create deep spheres of influence in Iraq. The research method in this article is based on case-based qualitative research and based on documentary method with collection and analysis of information and data.
