پیشگیری زودرس در سیاست جنایی ایران با نگرشی بر تعالیم فقهی

محورهای موضوعی : فقه و مبانی حقوق اسلامی

نیوشا قهرمانی افشار ¹ ( گروه حقوق،دانشگاه آزاداسلامی، واحداصفهان(خوراسگان)،اصفهان،ایران )
قدرت الله خسروشاهی ² ( عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان )
محمدرضا شادمانفر ³ ( گروه حقوق ،دانشگاه آزاداسلامی، واحداصفهان(خوراسگان )،اصفهان،ایران )

تاریخ دریافت : 1397/08/05 تاریخ پذیرش : 1397/12/03 تاریخ انتشار : 1398/09/01

کلید واژه: خانواده, حقوق کیفری, عوامل خطر, پیشگیری رشدمدار, آموزه‌های فقهی,

چکیده مقاله :

کودکان و نوجوانان ناسازگار یا بزهکار از مشکلات مختلفی با ماهیت اقتصادی، فرهنگی، خانوادگی و غیره رنج می‌برند. شناخت عوامل موجد ناسازگاری و بزهکاری کودکان و نوجوانان و اتخاذ تدابیر صحیح پیشگیرانه عمومی و خصوصی در گستره جامعه، اعضا و گروه‌های آسیب‌پذیر آن و افراد و گروه‌های در معرض خطر بزهکاری در کاهش جرایم این گروه سنی تأثیر مستقیم و غیرقابل‌انکاری دارد. پیشگیری رشدمدار به‌معنای مداخله در دوره‌های مختلف رشد کودکان و نوجوانان بزهکار یا در معرض بزهکاری به‌منظور پیشگیری از مزمن و تکراری شدن بزهکاری در آینده می‌باشد. این پیشگیری در صدد است تا با شناسایی عوامل خطر و حذف آنها از یکسو و تقویت عوامل حمایتی از سوی دیگر فرآیند جامعه پذیری را تسهیل نموده و امکان تحقق بزهکاری را تضعیف نماید. بهره‌گیری از دستاوردهای قانونگذار ایرانی در کنار آموزه‌های دین اسلام در تعلیم و تربیت کودکان از سوی والدین و نیز معلمان و سایر افرادی که با این گروه آسیب‌پذیر و آسیب‌ساز در ارتباط‌اند، نقش به‌سزایی در پیشگیری رشدمدار از ناسازگاری، بزهکاری و بزه‌دیدگی اطفال و نوجوانان ایفا می‌کند. بدین‌سان، در تحقیق حاضر تلاش بر آن است اهمیت و مبانی پیشگیری رشدمدار از رهگذر رهیافت فقهی-حقوقی مورد تبیین قرار گرفته و آنگاه، تدابیر و سازوکارهای پیشگیری رشدمدار از این منظر برررسی شود.

چکیده انگلیسی:

Delinquent kids and teenagers suffer from a wide range of problems including economic, cultural and family-related ones. Identification of the major factors behind their incompatibilities and delinquencies, and the adoption of appropriate personal and public preventive measures in the society, among susceptible members and groups, and among groups prone to delinquency play crucial, direct, and undeniable roles in minimizing crime rates among these people. Developmental crime prevention refers to interventions in delinquent or susceptible kids’ and teenagers’ developmental phases with the purpose of preventing such delinquent behavior from becoming endemic or routine in future. This approach is forwarding to recognize risk factors and omit those on the otherhand by reinforcement supportive factors, facilitate sociability process and weakening the possibility of delinquency. Drawing upon laws in Iranian legislative system along with teachings of Islam for the education and rearing children on the part of parents and teachers and other individuals dealing with vulnerable and harmful cases could play an instrumental role in developmental crime prevention from incompatibility, delinquency, and delinquency victimization. In this regard, the present study is aimed to describe the significance of and underpinnings behind developmental crime prevention from the jurisprudent and legal viewpoints and analyze developmental crime prevention solutions in light of these perspectives.