تحلیل جامعه‌شناختی رابطه سرمایه اجتماعی با هوش فرهنگی در بین دانشجویان دانشگاه تبریز
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
1 - کارشناس امور فرهنگی واجتماعی -شهرداری میاندوآب
کلید واژه: سرمایه اجتماعی, هوش فرهنگی و دانشجویان دانشگاه تبریز,
چکیده مقاله :
هوش فرهنگی، به عنوان قابلیت یادگیری الگوهای جدید در تعاملات فرهنگی و ارائه پاسخ‌های رفتاری صحیح به این الگوها تعریف شده است. با توجه به این‌که دانشگاه ها از جمله مکان هایی هستند که جوانانی از فرهنگ ها و قومیت های مختلف با هم در تعامل قرار می‌گیرند، هدف پژوهش حاضر، سنجش وضعیت هوش فرهنگی دانشجویان و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی است. این پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل می‌دهند. حجم نمونه 384 نفر برآورد شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که 06/39 درصد پاسخگویان میزان هوش فرهنگی‌شان در حد متوسط، 28/19 درصد پایین و حدود 66/41 درصد نیز بالا است. هم چنین، سایر یافته‌های پژوهش نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و حمایت اجتماعی) و هوش فرهنگی و ابعاد آن (بعد رفتاری، انگیزشی، شناختی و فراشناختی) همبستگی مستقیمی وجود دارد. علاوه بر این، سرمایه اجتماعی 23 درصد از تغییرات هوش فرهنگی پاسخگویان را تبیین کرده است.
Cultural intelligence is defined as a new pattern of learning ability in cultural interactions and presentation of appropriate behavioral responses to these patterns. Regarding the fact that universities are among the places where young people of different cultures and ethnic groups interact with each other, the objective of the present study is to evaluate the state of students' cultural intelligence and its relationship with social capital. The present study was conducted using a survey research. The population of the study consisted of all students of Tabriz University in the academic year of 2013-2014. A 384 participant sample was selected using stratified sampling. The findings of the research indicated that the degree of cultural intelligence of 39.06 percent of the participants was at the moderate level, 19.28 percent of them were at the low level, and 41.66 percent of the participants were at the high level. Furthermore, other findings of the study indicate that, there is a direct correlation between social capital and its dimensions (social trust, social participation and social support) and cultural intelligence and its dimensions (behavioral, motivational, cognitive, and meta-cognitive dimensions). In addition, social capital explained 23 percent of the variations of participants' cultural intelligence.
آهنچیان، م؛ و دیگری. (1391). بررسی همبستگی هوش فرهنگی با تعامل اجتماعی در پرستاران. مدیریت ارتقای سلامت. سال اول، شماره 2، صص 53-44.
احمدی، ی؛ و دیگری. (1391). اثر همدلی فرهنگی، ابتکار اجتماعی و قوم‌گرایی بر هوش فرهنگی. راهبرد فرهنگ. شماره 20، صص 154-129.
ازکیا، م؛ و دیگری. (1383). توسعه روستایی با تاکید بر جامعه روستایی ایران. تهران: نشر نی.
افروغ، ع. (1378). خرده‌فرهنگ‌ها، مشارکت و وفاق اجتماعی. مجموعه مقالات وفاق اجتماعی و فرهنگ عمومی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
تسلیمی، م؛ و دیگری. (1388). ارائه راهکارهایی برای ارتقای هوش فرهنگی مدیران دولتی در امور بین‌المللی. پژوهش‌هایمدیریت. سال دوم، شماره 4، صص 57-29.
جواهری، ف؛ و دیگری. (1386). تاثیر استفاده از اینترنت بر سرمایه اجتماعی و انسانی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی. سال پانزدهم، شماره 59، صص 66-33.
حسینی‌نسب، د؛ و دیگری. (1390). بررسی رابطه بین هوش فرهنگی با بهره‌وری مدیران در مدارس شاهد استان آذربایجان‌غربی. مجله علوم تربیتی. سال چهارم، شماره 13، صص77-24.
غفاری، م؛ و دیگری. (1392). بررسی ارتباط سرمایه اجتماعی میانگروهی و هوش فرهنگی با نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران. آموزش پرستاری. سال دوم، شماره 3، صص 67-58.
دهمرده، ر؛ و دیگری. (1389). نقش هوش فرهنگی و سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار. اولین همایش هوش سازمانی و هوش کسب کار. تهران: دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
زمانی، ا؛ و دیگری. (1388). هوش فرهنگی؛ شایستگی جدید مدیران. مجله تدبیر. شماره 213، صص 53-49.
شمس، م. (1390). بررسی رابطه بین هوش فرهنگی با رفتار شهروندی سازمانی. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج.
عسگری، پ؛ و دیگری. (1391). مقایسه هوش فرهنگی، هوش هیجانی، سازگاری فردی - اجتماعی دانشجویان زن و مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز. زن و فرهنگ. سال سوم، شماره 12، صص 63-49.
قاسمی، و؛ و دیگری. (1389). تحلیلی بر هوش فرهنگی و الگوهای تقویت آن. علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر. سال چهارم، شماره 9، صص50-33.
قاسمی، و؛ و دیگری. (1392). رابطه هویت دینی و اعتماد اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه مازندران. دین و ارتباطات. سال بیستم، شماره 2، صص 99-73.
قدم‌پور، ع؛ و دیگری. (1390). بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و هوش فرهنگی کارکنان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان لرستان. روانشناسی تربیتی. سال دوم، شماره 1، صص 101-81.
مظلوم خراسانی، م؛ و دیگری. (1384). سنجش میزان سرمایه اجتماعی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال‌تحصیلی 84-1383 و عوامل موثر بر آن. مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد. سال دوم، شماره 2، صص 215-193.
نادری، س؛ و دیگری. (1387). سنجش چارچوب ارزیابی سرمایه اجتماعی در ساختار شهری با تاکید بر نقش فضاهای عمومی. پژوهش مدیریت شهری. شماره 1، صص 100- 87.
یزد‌خواستی، گ؛ و دیگری. (1390). رابطه بین تماس‌های بینفرهنگی و هوش فرهنگی؛ تحلیل نظری و تجربی. تحقیقات فرهنگی. دوره چهارم، شماره2، صص 162-133.
Ang, S. & etal. (2006). Personality Correlates of The Four –Factor Model of Cultural Intelligence. Group and Organization Management. Vol. 31, No.1, P.p: 100-123.
Ang, S. & etal. (2007). Cultural Intelligence: Its Measurement and Effects on Cultural Judgment and Decision Making, Cultural Adaptation and Task Performance. Management and Organization Review. No. 3, P.p: 335–371.
Ang, S. & etal. (2008). Conceptualization of Cultural Intelligence: Definition, Distinctiveness and Nomological Network. In S. Ang & L.Van Dyne (Eds.), Handbook on Cultural Intelligence. P.p: 3–15.
Benton, G. & Timothy, L. (2009). Globalization Cultural Intelligence and Maritime Education. California State University.
Bourdieu, P. (1997). The forms of capital, in Philip, Brown(Ed), Education, Culture, Economy society, London, Oxford University Press.
Brislin, R. & etal. (2006). Cultural Intelligence: Understanding Behaviors that Serve People’s Goals. Group and Organization Management. No. 31, P.p: 40–55.
Coleman, J. (1988). Social ties and susce ptibility to the common cold. In Social capital. In Dekker, P. & Uslaner, E (Eds) (2001). Social capital and participation in evry life, Rutlege.
Earley, P. C. & Ang, S. (2003). Cultural Intelligence: Individual Interactions Across Cultures. Palo Alto: Stanford University Press.
Earley, P. & Mosakowski, E. (2004). Cultural Intelligence. Harvard Business Review. No. 82, P.p: 139–146.
Early, P. C. & Peterson, R. S. (2004).Cultural intelligence as a new approach to international training for the global manager. Academy of Management Learning and Education.
Flaherty, J. (2006). He Effects of Cultural Intelligence on Team Member Acceptance and Integration in Multinational Teams. Administrative Science Quarterly. No. 44, P.p: 741–763.
Fukuyama, F. (1999). Social capital and civil society. The Institute of Public Policy: George Mason University.
Groves, K. S, Feyerherm, A. (2011). Leader Cultural Intelligence in Context: Testing the Moderating Effects of Team Cultural Diversity on Leader and Team Performance. CA: Sage publication.
Johnson, J. & etal. (2006). Cross-cultural Competence in International Business: Toward a Definition and a Model. Journal of International Business Studies. No. 37, P.p: 525–543.
Nelson, T. O. (1996). Consciousness and meta cognition. American Psychologist. Vol. 51, P.p: 102-116.
Peterson, B. (2004).Cultural Intelligence: A guide to working with people from other cultures. Boston: Intercultural Press.
Rose, R. C. & Kumar, N. (2008). A review on individual differences and cultural intelligence. Journal of International Social Research. Vol 1/4, P.p: 504-522.
Thomas, D. C. & Inkson, K. (2005). People Skills for a Global Workplace. Consulting to Management. Vol. 16, No. 1, P.p: 5–10.
Thomas, D. C. (2006). Domain and Development of Cultural Intelligence: The Importance of Mindfulness. Group and Organization Management. Vol. 31, No. 1, P.p: 78-103.
Wall, E. & etal. (1998). Getting the Gods, on Social Capital. Rurral Sociology. Vol. 63, No. 2.
